Diagnostyka ucznia zdolnego

Diagnostyka ucznia zdolnego

Podczas zajęć w klasie II gimnazjum, na których odbywałam praktykę, obserwowałam ucznia, który znacznie wyróżniał się spośród swoich rówieśników. Nie trudno było zauważyć, że był uczniem wybitnie zdolnym, a praca z nim dla każdego nauczyciela była przyjemnością. Uczeń ten przejawia ponadprzeciętne zdolności w przyswajaniu wiedzy z przedmiotów szkolnych, jednakże jego pasją jest historia. Od samego początku mojej obserwacji pozytywnie wyróżniał się na tle klasy: był obecny na wszystkich zajęciach, starannie prowadził zeszyty, odrabiał prace domowe, często zgłaszał się do przygotowywania referatów, a ponadto, odznaczał się dużą aktywnością podczas zajęć. Do każdej lekcji był solidnie przygotowany, a nawet rozwiązywał zadania domowe o podwyższonym stopniu trudności. Szczególnie na zajęciach języka polskiego można było zaobserwować, że jako jedyny w klasie redagował wypowiedzi pisemne w nietypowy i ciekawy sposób. Przypuszczam, że uczeń ten samodzielnie opanowuje szerszy zakres materiału wykraczający poza program i sięga po dodatkowe wiadomości korzystając z różnych źródeł. Wyraźnie widać, że chce być dobry ze wszystkiego. Jak łatwo się domyśleć, uczeń z takim nastawieniem nie jest do końca akceptowany i lubiany przez swoich rówieśników w klasie, tym bardziej, że w klasie nie miał godnego siebie „rywala” w zdobywaniu wiedzy. Obserwowany przeze mnie uczeń miał duże poczucie własnej wartości, co również dawało się wyraźnie zauważyć. Mimo, że najczęściej siedział w ławce sam, a koledzy dokuczali mu śmiejąc się z niego, nigdy nie dał się sprowokować do jakiejkolwiek kłótni. Wychowawca, podczas rozmowy potwierdza, że nigdy nie sprawiał problemów wychowawczych, choć daje się zauważyć, że czuje się odizolowany ze społeczności klasowej. Nauczyciele jednak nie pozwalają na to, aby niechęć niektórych osób wobec niego narastała. Uczeń często brał udział niemal we wszystkich konkursach przedmiotowych organizowanych przez szkołę, oczywiście kładąc nacisk na historię i pokrewne dziedziny. Jego dotychczasowym największym osiągnięciem podczas nauki w gimnazjum było otrzymanie tytułu laureata Olimpiady Historycznej na szczeblu powiatowym, choć tak naprawdę, to w każdym konkursie, w którym brał udział odniósł jakiś sukces. Ze względu na jego wybitne osiągnięcia, szkoła powinna w szczególności zadbać o jego dalszy rozwój intelektualny i dać mu możliwości rozwoju, nie tylko w postaci zajęć dodatkowych, z których opisywany przeze mnie uczeń korzysta. Podczas mojej obserwacji zauważyłam, że system klasowo – lekcyjny nie sprzyja pracy z uczniem zdolnym. Uczeń taki często po prostu przeszkadza, bo pracuje szybko i jest dociekliwy, co nie zjednuje sympatii jego kolegów. Na podstawie obserwacji ucznia, można obawiać się, że zabraknie motywacji do nauki, przez co proces przyswajania wiedzy zostanie spowolniony, a w efekcie da to dużo niższe wyniki w nauce, pomimo jego faktycznych możliwości intelektualnych, a co za tym Idzie przestanie brać udział w konkursach. Jednak duży wpływ w jego edukację i rozwój mają tutaj nauczyciele jak i rodzice. Jeśli szkoła da mu różnorodne możliwości rozwoju i w dalszym ciągu będzie podchodzić do ucznia bardzo indywidualnie, ma on szansę, na zdobycie dużego sukcesu przez inwestowanie w swój rozwój intelektualny. Jeśli nauczyciele będą mieli odpowiednie podejście do ucznia zdolnego i wspólnie z nim będą starać się osiągnąć sukces, to być może pozostała część klasy będzie dążyła do tego, aby wyrównać poziom i móc „konkurować” ze swoim kolegą. Takie działania na pewno wpłynęłyby na to, że z czasem uczeń zostanie zaakceptowany przez klasę, a koledzy i koleżanki będą go wspierać i razem z nim będą cieszyć się jego sukcesami.