Czy Gerwazy miał rację oceniając Jacka Soplicę w II księdze Pana Tadeusza?

W drugiej księdze Pana Tadeusza poznajemy przeszłość Jacka Soplicy, o której opowiada Gerwazy – klucznik w zamku Horeszków. Jak dowiadujemy się, Jacek Soplica był kłótliwym szlachcicem zwanym przez ludzi „Wojewodą”. Istotnie znaczył on coś w województwie, choć nie posiadał wielkiego majątku. Gerwazy wyraził się o nim: „Sopliców miał jakby
w dowództwie i trzystu ich kreskami rządził wedle woli”.
Jacek Soplica zakochał się w Ewie Horeszkównie - córce Stolnika, który wiedząc o zawadiackiej naturze Soplicy, podał mu do stołu czarną polewkę, odmawiając w ten sposób ręki córki.
W „Panu Tadeuszu” nie znajdujemy obiektywnego opisu dziejów Jacka. W ocenie jego postępowania możemy kierować się tylko subiektywnymi odczuciami Gerwazego lub samego bohatera.
Gerwazy żywił wielką urazę do Soplicy, gdyż ten w czasie najazdu Moskali na zamek Horeszków zabił jego pana. Słowa Gerwazego niewątpliwie przedstawiają Soplicę w złym świetle - mówi o nim jako o pijaku, łotrze i mordercy. Opowieść Gerwazego jest prawdziwa co potwierdza Jacek w swojej
spowiedzi . Tłumaczy jednak, że była to zbrodnia popełniona
w afekcie, pod wpływem wielkich emocji i uczucia żalu do Stolnika, który nie chciał oddać mu córki za żonę. Soplica zaprzecza opinii , miejscowej ludności, która uznała go
za zdrajcę współdziałającego z Moskalami, gdyż jego zbrodnia
i najazd Rosjan przypadkowo zbiegły się w czasie.
Uważam, że Gerwazy miał rację oceniając krytycznie Jacka Soplicę. Opowieść klucznika była prawdziwa i oparta na zdarzeniach, które widział. Myślę, że był jednak zbyt surowy w swojej ocenie, co powodował żal i tęsknota za ukochanym panem.
Potwierdzeniem słusznej opinii Gerwazego jest spowiedź Jacka Soplicy, w której prosi klucznika o wybaczenie swojego czynu i opowiada jak wyglądały lata jego pokuty za popełnioną zbrodnię. To, że surowy i niezłomny dotąd Gerwazy przestaje czuć gniew i wzburzenie na myśl o Soplicy, a jego chęć zemsty zostaje zastąpiona współczuciem jest dowodem na to, że ocenił Jacka bardzo surowo i dopiero teraz zrozumiał, że ten zdał sobie sprawę ze swojego błędu, a lata działania dla dobra narodu pod postacią księdza Robaka uczyniły z niego lepszego człowieka.