Charakterystyka Rolanda i Podbipięty - bohaterowie czy szaleńcy?

Longinus Podbipięta herbu Zerwikaptur to jeden z bohaterów powieści pt. "Ogniem i mieczem", napisanej przez H. Sienkiewicza. Dzielny rycerz, obrońca twierdzy Zbaraż, obleganej przez Tatarów.

Wyruszył z twierdzy po pomoc do Króla Jana Kazimierza. Wykazał się sprytem, przechodząc przez chordy Tatarskie. Longinus był rycerzem odważnym, sprytnym, rozważnym sam zgłosił się do niebezpiecznej misji. Nigdy nie poddawał się bez walki, kierował się dobrem ojczyzny, za którą to oddał życie. Zawsze był religijnym człowiekiem, nawet umierając, przepraszał Boga za swoje grzechy. Czując, że nadchodzi śmierć, odmawiał litanię.

Hrabia Roland był jednym z najdzielniejszych rycerzy Karola Wielkiego. Roland został ukazany jako wzór średniowiecznego rycerza odznaczał się odwagą, siłą. Był wierny władcy, Bogu, ojczyźnie, bronił słabszych, nie bał się zginąć za swój kraj. Swoją postawą ukazał jaki powinien być idealny rycerz.

Posiadał miecz tak potężny, iż mógł nim przeciąć wroga na pół, co świadczyło o jego wielkiej sile. Hrabia był oddany i wierny swoim towarzyszom, którzy walczyli broniąc się nawzajem. Mimo, że był w śmiertelnym niebezpieczeństwie, nie błagał króla o pomoc, próbował dawać sobie radę sam. Cenił swój honor rycerski. Umierając, zachował się jak prawdziwy chrześcijan, prosząc Boga o wybaczenie wszystkich swoich grzechów. Swoją śmierć przyjął z pokorą, co świadczyło podniesienie jego rękawicy do góry.

Wszystkie wymienione cechy zapewniały Longinusowi i Rolandowi wielką sławę i uznanie. Obaj rycerze walczyli w obronie ojczyzny i pozostawali do końca wierni królowi.