Gospodarka Polski w latach 1945-1970.

Lata 1945-1970 były latami wielu konfliktów, nieporozumień, zakłamania i biedy. Podczas ich trwania wydarzyło się bardzo wiele rzeczy, które miały spory wpływ na gospodarkę w Polsce. Chciałabym przedstawić w jaki sposób ucierpiała, lub co zyskała Polska w latach 45-70.

Największe były zmiany demograficzne. Były następstwem takich czynników, jak masowa deportacja ludności, okupacja, zmiany granic. Polacy wyjeżdżali z Kresów Wschodnich, Polski Centralnej i Rzeszy na tzw. Ziemie Odzyskane. Także z terytorium ZSRR przybywało do Polski bardzo wiele ludzi. Polskę opuściło także pól miliona Ukraińców i tysiące Białorusinów. Holocaust sprawił, że Polska stała się krajem jednolitym etnicznie. W dziedzinie przemysłu, ślady po wojnie i okupacji były także bardzo widoczne. Zrujnowanych zostało 2/3 fabryk, odnotowano dotkliwe straty w rolnictwie i transporcie. Z miast pozostały ruiny. Najgorsze było to, że to właśnie Polska była najbardziej zniszczonym krajem Europy. Rodacy musieli temu podołać. W 1945 roku podjęto odbudowę, której towarzyszyło przejmowanie tzw. Ziem Odzyskanych. Postępowała także reforma rolna. Sporą część ziemi przejęło państwo tworząc PRG. W styczniu, 1946 roku KRN wydała dekret o nacjonalizacji przemysłu. Powstał plan trzyletni, opracowany przez Centralny Urząd planowania. Zakładał on likwidację zniszczeń wojennych, scalenie Ziem Zachodnich i poprawę warunków życia. W 1947 roku PPR rozpoczęła walkę o handel. Państwo przejęło handel hurtowy, sprawowało także nadzór nas głównymi bankami. Dzięki planowi trzyletniemu szybko zaczął rozwijać się przemysł. Zaczęto produkować statki, traktory i samochody ciężarowe.
W 1948 roku polska gospodarka zaczęła się drastycznie przekształcać według wzorów radzieckich. Powstał system nakazowo rozdzielczy, który działał do końca lat 80. Powołano Państwową Komisję Planowania Gospodarczego. Przejęła ona kontrole nad całą gospodarką. Zlikwidowano banki prywatne, a handel zagraniczny zmonopolizowało państwo. Co ważne – pod koniec lat 40 wzrosła aktywność zawodowa kobiet. Zaczęły się one bardziej ubiegać o stanowiska. W związku z tym pojawił się ruch współzawodnictwa pracy.
Na Kongresie Zjednoczeniowym opracowano tzw. Plan Sześcioletni na lata 1950-1955. Przewidywał on szybkie uprzemysłowienie Polski. Symbolem industrializacji stał się kombinat hutniczy (budowany w Nowej Hucie). Do jednych z większych inwestycji należały fabryki samochodowe, zakłady azotowe i huta aluminium. Jednak przemysł bazował na przestarzałych technologiach, które między innymi niszczyły środowisko. dlatego w tej chwili Polska jest tak bardzo zanieczyszczonym krajem.
Wiele zmieniło się w czasach „panowania” Gomułki. Zmienił on politykę rolną, czyli zrezygnował z kolektywizacji. Wzniosło to produkcję żywności. Przywrócono kontakty z Zachodem. W sklepach pojawiło się więcej artykułów. Po roku 1960 nastąpił wyż demograficzny. Państwo zaczęło potrzebować nowych miejsc do pracy. Rozpoczęto budowę kopalni odkrywkowych węgla brunatnego. Powstała rafineria ropy naftowej, kombinat azotowy produkujący nawozy sztuczne. Powstały także kopalnie siarki i zagłębie miedziowe.
Jednak dalej były odczuwalne pewne niedoskonałości gospodarki – przy dużym zatrudnieniu nie rosła wydajność pracy. Brakowało żywności, w związku z czym podwyższano ceny towarów. Konieczny stał się dopływ nowoczesnych technologii. W powojennej Polsce istotnym zjawiskiem było przemieszczanie się ludzi ze wsi do miast. Rozbudowywano więc miasta. W 1951 roku aż 60% ludzi utrzymywało się z rolnictwa.
W Polsce powstały „klasy ludzi”.

Uważam, że proces odbudowy gospodarki w latach powojennych trwał długo i był bardzo żmudny. Mimo tego, że Polska coś osiągnęła poprzez te wszystkie reformy i plany X – letnie., to wydaje mi się, że po części trochę sobie zaszkodziliśmy, szczególnie w rolnictwie. Jednak trzeba mieć nadzieję, że dzisiejsze władze zrobią z tym porządek i pomogą Polsce osiągnąć to, do czego dąży już od wielu lat.