"Dzieci kapitana Granta" - recenzja książki

Książka, pt. "Dzieci kapitana Granta" została napisana przez Juliusz Verne`a. Urodził się on 8 lutego 1828 roku w Nantes we Francji, natomiast zmarł 24 marca 1905 roku w Amiens, gdzie osiedlił się po wojnie francusko-pruskiej w 1870r.

Akcja powieści rozgrywa się pomiędzy 26 lipca 1864 roku, a początkiem maja (dokładna data nie jest znana) 1865r. Miejsca akcji nie można dokładnie określić, ponieważ najpierw bohaterowie występują na jachcie "Duncan", należącym do Lorda Edwarda Glenarvana, potem przenoszą się do Szkocji, a dokładniej siedziby rodowej Lorda.

Podróżni płyną przez Atlantyk do Ameryki Południowej (konkretnie do Patagonii), po kontynencie poruszają się zgodnie z 37 równoleżnikiem, ponieważ to o nim pisał kapitan Grant w liście odnalezionym w brzuchu rekina. Podczas, gdy podróżni dowiedzieli się, że błędnie odczytali porzuconą wiadomość i Harry Grant nigdy w Ameryce Południowej nie był, wyruszyli do Australii. Następnie po przeprawie przez Australię wyruszyli do Nowej Zelandii, a potem na wyspę św. Teresy (Wyspa Tabor), przez którą również przechodził równoleżnik 37 i na której, w końcu odnaleziono kapitana. Po spotkaniu podróżnicy wrócili do Europy, do Szkocji.

Moim zdaniem, warto tę książkę przeczytać. "Dzieci Kapitana Granta" to powieść, przy której na pewno nie można się nudzić, ponieważ są w niej chwile grozy, zabawne, a także wzruszające. A dodatkowo można trochę poznać świat.