Podróże Mickiewicza po Europie ze szczególnym uwzględnieniem Wielkopolski

W roku 1819 Adam Mickiewicz rozpoczął pracę jako nauczyciel w Kownie, gdzie mieszkał do roku 1823.

W 1823r. został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie, a następnie skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach, na zesłanie w głąb Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie. Podróżował po Europie – początkowo w roku 1829 udał się do Niemiec, potem do Włoch i Szwajcarii. W 1830 roku Mickiewicz przebywał w Rzymie.
Gdy dowiedział się o planach wybuchu powstania listopadowego postanowił przybyć do Polski. Innym powodem może być chęć zobaczenia rodzimych stron. Poeta obawiał się, że przebywanie w obcym kraju źle na niego wpłynie. Tęsknił za polskością. Jednak mimo tych powodów Mickiewicz zwlekał z przyjazdem. Do Polski przybył dopiero w połowie sierpnia i pozostał na terenie naszego kraju aż do roku 1832.

O jego pobycie mogą również świadczyć liczne wpisy w pamiętnikach i księgach kościelnych. Mickiewicz podróżował po kraju z fałszywym paszportem. Ludzie byli do niego pozytywnie nastawieni więc obywało się bez większych problemów. Poeta chciał się dostać na front, do ludzi walczących. Ostatecznie nie udało mu się to.

Pierwszym miastem, które odwiedził było Kopaszewo, a następnie udał się do Śmiełowa. Było to miasto leżące na granicy. Przybywali tam wszyscy, którzy chcieli dostać się walczącego Królestwa. Mickiewicz próbował przedostać się na front dwukrotnie i obie wyprawy zakończyły się niepowodzeniem. Gdy dowiedział się o upadku Warszawy bardzo podupadł na duchu. Poeta zabawił w Śmiełowie trzy tygodnie. Przez ten czas próbowano go rozweselić. Urządzano bale, polowania i grzybobrania.

To właśnie Śmiełowo zaczęło tworzyć w głowie poety obrazy, które następnie zostały zawarte w „Panu Tadeuszu”, najprawdopodobniej było pierwowzorem Soplicowa. Okoliczne lasy stały się wspomnieniem puszcz litewskich. To również tutaj Mickiewicz wdał się w romans z Konstancją Łubieńską, która stała się wzorem dla kobiety z „Pana Tadeusza” – Telimeny. To również w Śmiełowie poeta zobaczył wspaniały, porcelanowy serwis. Był zdobiony w cztery pory roku. Mickiewicz kochał kawę, więc nie dziwne, iż te naczynia tak go zafascynowały. Mimo iż Śmiełowo miało tak wielki wpływ na wyobraźnię poety, nie możemy zapomnieć o Kopaszewie, gdzie najprawdopodobniej narodził się pomysł z książką kucharską.

Pod koniec listopada Mickiewicz opuszcza miasto nad granicą i udaje się do Konarzewa. Tam poznaje Ksawerego i Kalixa Wojanowskich, którzy dali początki Asesorowi i Rejentowi z „Pana Tadeusza”. Poeta święta spędził w Łukowie. Tam poznał Adama Turno, żołnierza armii Napoleońskiej, który stał się Bartkiem Prusakiem w dziele Mickiewicza. Po świętach przebywał w Polsce jeszcze trzy tygodnie. Potem udał się do Drezna, a stamtąd do Paryża gdzie zaczęły powstawać pierwsze księgi dzieła, które miało się stać jednym z najwybitniejszych na świecie. „Pan Tadeusz” został przetłumaczony na dwadzieścia sześć języków, w tym m.in. na japoński i chiński.