Charakter Św.Pawła

Święty Paweł nie był nadludzkim tytanem świętości, tylko człowiekiem z krwi i kości. Jest to osoba godna do naśladowania. Jego cnoty przypominają o ludzkiej słabości., która warunkuje ludzkie zachowania.
Jedną z głównych wad św. Pawła była ostrość i nieugiętość w głoszeniu poglądów. Niekiedy obstawał uparcie przy własnym zdaniu, skutkiem czego były kłótnie z „współpracownikami”. Bywał cierpki wobec przeciwników. Upokarzał ich, nie szczędząc ostrych słów. Zapalczywie ujawniał głupotę tych, którzy próbowali go oczernić posądzeniami o próżne ambicje
Inną wadą Pawła była zuchwałość. Nie zawsze był wstanie przewidzieć ewentualne następstwa przyjętej przez siebie zdecydowanej a czasem nawet aroganckiej postawy. Posunął się tak daleko, że znieważył Sanhedryna (najwyższego kapłana).
Święty Paweł posiadał takie cechy charakteru, że przykrywały one z nawiązką jego wady.
Jedną z nich była prawość. Zawsze w taki sposób postępował. Początkowo jako judaista akcentujący doskonałość Prawa i występujący w jego obronie, a następnie jako chrześcijanin niestrudzenie i ofiarnie szerzący Ewangelię. Nigdy nie ugiął się pod ciężarem wymagań jakie pociągało za sobą całkowite poświęcenie ideałowi, zakładającemu wierność Bogu bez zważania na względy ludzkie . Wolał zachować milczenie, niż czynić ustępstwa wobec tych, którzy żądali od niego zmiany głoszonego orędzia. Kierował się w życiu doniosłą zasadą, wyrażoną w skrócie tak:
Biada mi, gdybym nie głosił ewangelii!
„Apostoł pogan” był także wierny podjętym zobowiązaniom. Całe jego życie przeniknięte było oddaniem Bogu. Po spotkaniu ze Zmartwychwstałym u wrót Damaszku dołożył maksymalnych starań, by żyć obecnością Chrystusa, którego obraz miał głęboko wyryty w sercu. Na swym ciele zaś nosił blizny, widoczne znamię przynależności do Chrystusa. Pragnął solidaryzować się ze wszystkimi, gdyż tego wymagał właściwy mu sposób życia Ewangelią.
Św. Paweł był niezwykle wytrwały. Trudności nigdy go nie odstraszały. Zwykł stawiać im czoła, łącząc energię i odwagę z wytrwałością. Walczył o przyjęcie takich zasad które zawsze byłyby zgodne z prawdą Ewangelii, czyli otwarte na dialog. Z zapałem występował przeciwko tym którzy starali się odwieść go od raz powziętego zamysłu. Zwykł mawiać: Skoro więc żyjemy mocą Ducha, postępujmy według Ducha.
Powyższe cechy niektórzy z nas posiadają, niektórzy nie, ale każdą z nich da się wyrobić. Poza tym nie jesteśmy nigdy sami. Jest z nami Bóg, który gdy go o coś prosimy szczególnie mocno to zawsze gdy uzna to za słuszne to nam pomoże.