Rozwój charakteru i osobowości Jacka Soplicy - charakterystyka postaci dynamicznej

Jacek Soplica jest jednym z bohaterów „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Jest to postać dynamiczna. Bardzo zmienił się pod wpływem dotkliwych przeżyć z przeszłości.

Jako młodzieniec był urodziwy, przystojny, miał duże powodzenie u kobiet, Dzięki swej odwadze i inteligencji cieszył się szacunkiem i autorytetem okolicznej szlachty. Był sławny na Litwie. Niestety jak każdy człowiek, miał też wady. Często wdawał się w bójki i kłócił się.

Przyjaźnił się też z wielkim magnatem Stolnikiem Horeszko, który posiadał wspaniały zamek. Ta przyjaźń napawała Jacka pychą. Stał się zarozumiały, ale też zaślepiony. Nie potrafił dostrzec manipulacji ze strony Stolnika, który wykorzystywał go. Magnat potrzebował tylko jego poparcia na sejmikach.Sielanka szybko się skończyła, gdy Soplica poprosił Horeszkę o rękę jego córki Ewy. Szlachcic podał mu do stołu czarną polewkę, czyli odmówił. Wtedy rozpoczęła się droga Jacka do upadku moralnego. Młodzieniec wreszcie dostrzegł, jak Stolnik go wykorzystał do własnych celów.

Był załamany. Kochał Ewę i nie mógł o niej zapomnieć. Jednak musiał się z nią rozstać na zawsze. Soplica wziął ślub z pierwszą dziewczyną, którą spotkał. Była biedna, ale bardzo przywiązana do swojego męża. Ale Jacek nadal kochał Ewę. Nie zajmował się interesami i gospodarstwem. Był zły, opryskliwy, a w końcu zaczął pić. Żona jego wkrótce umarła z żalu, zostawiając mu syna Tadeusza.

Dawny szlachcic staczał się coraz bardziej, aż posunął się do zabójstwa. Zamordował sprawcę wszystkich swoich nieszczęść, lecz wcale mu to nie pomogło. Stało się to, tuż po zaręczynach Ewy z Wojewodą, podczas napadu Moskali na zamek. Wtedy to właśnie Soplica odruchowo strzelił do stojącego na ganku Horeszki. Niestety celnie. Magnat nie przeżył, a Jacka uznano za zdrajcę i zbrodniarza. Myślano, że przeszedł na stronę Rosjan. Nie było to prawdą. Był wierny swojej ojczyźnie.

Jednak nikt mu nie wierzył. Gardzono nim, stracił wszystkich przyjaciół, szydzono i śmiano się z niego. Potem dużo podróżował po świecie. Próbował zapomnieć o wszystkim. Walczył u boku Napoleona na licznych wojnach, był emisariuszem politycznym. Rosjanie wiedli go na Sybir, pracował w lochach. Nieraz otarł się o śmierć.

Na końcu nastąpił przełom w duszy Jacka. Wstąpił on do zakonu i pod przybranym nazwiskiem jako ksiądz Robak, powrócił do Soplicowa. Ale nawet pod mnisim kapturem nigdy nie zapomniał o swojej nieszczęśliwej miłości.

Od chwili przyjęcia święceń kapłańskich stał się cichy, pokorny, unikał rozgłosu. Czuł się odpowiedzialny za popełnioną zbrodnię i próbował odkupić swoje winy. Przez prawie całe swoje życie zadręczał się. Dopiero po śmierci uzyskał wieczny spokój.

Sądzę, że gdyby Stolnik nie stawiał oporów i pozwolił na ślub swojej córki z Soplicą, to ten człowiek miałby zupełnie inne życie. Nie był tak do końca zły. Po prostu Horeszko zniszczył mu życie i pozbawił szczęścia. Skrzywdził też własną córkę.