Jak oceniasz panowanie S. A. Poniatowskiego?

Stanisław August Poniatowski ur. 1732 roku zm. 1798 ostatni król Polski. Panował w latach 1764-1795, syn Stanisława Poniatowskiego. Bardzo dobrze wykształcony, w młodości wiele podróżował po krajach Europy Zachodniej. 1764 jako kandydat Familii, przy dużym poparciu cesarzowej Katarzyny II, która była jego kochanką, wybrany został na króla Polski. W pierwszych latach swego panowania przeprowadził reformę w armii, zastępując kawalerię piechotą i innymi rodzajami broni, założył odlewnię dział, utworzył komisję menniczą, która zajęła się uporządkowaniem spraw monetarnych, a komisje dobrego porządku dla miast miały się zająć skarbowością i gospodarką miejską. W 1765 z inicjatywy króla powołano Szkołę Rycerską. Reformy króla Poniatowskiego zaniepokoiły Katarzynę II, która przy pomocy swego ambasadora w Polsce N.W. Repnina próbowała im przeciwdziałać. Repnin zainicjował m.in. zawiązanie (1767) przez szlachtę konfederacji przeciwko królowi i reformom Familii. Na sejmie 1767-1768 konfederacja uchwaliła tzw. prawa kardynalne, których gwarantem została Rosja. W imię obrony wolności szlacheckiej oraz wolności Polski, przeciwko Rosji i królowi zawiązała się w Barze konfederacja, która nosiła nazwę „konfederacja Barska” (1768-1772). W 1772 nastąpił I rozbiór Polski, a król pod naciskiem O.M. Stackelberga 1773 powołał sejm (sejmy rozbiorowe), który zatwierdził traktaty rozbiorowe. W czasie trwania sejmu królowi udało się powołać Radę Nieustającą i Komisję Edukacji Narodowej (KEN). Sprawując rządy w państwie o ograniczonej suwerenności Stanisław August dążył do rozwoju gospodarczego i kulturalnego kraju. Popierał manufaktury, założył liczne wytwórnie fajansów, wyrobów marmurowych i broni, z jego inicjatywy przebudowano zamek królewski, wzniesiono zespół pałacowy w Łazienkach. A on sam był mecenasem nauki, literatury i sztuki. Największym sukcesem dążeń reformatorskich króla stało się uchwalenie podczas Sejmu Czteroletniego w 1791 Konstytucji 3 Maja. W 1792 roku po wkroczeniu wojsk rosyjskich do Polski, Stanisław August Poniatowski przystąpił do konfederacji targowickiej, mając nadzieję że to uratuje państwo i części reform. Przyłączenie się do targowiczan zostało ocenione negatywnie przez społeczeństwo i przyniosło królowi miano "zdrajcy narodu". W czasie powstania w 1794 roku został odsunięty od władzy, sprzyjał powstańcom mimo braku wiary w końcowy sukces. Po upadku powstania, w styczniu 1795 wywieziony do Grodna, mimo nalegań rosyjskich abdykował dopiero w listopadzie 1795. Zmarł w Petersburgu. I dlatego moim zdaniem czasy za panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego przyniosły naszemu kraju wiele dobrego co dało początek nowym wyzwaniom.