Dziś odbędzie się egzamin gimnazjalny

Od pierwszej klasy gimnazjum, słysząc słowo egzamin włosy stawały mi
dęba ze strachu. Przy tym popadałem w wielką rozpacz, która średnio trwała dziesięć minut. Nadszedł ten straszny dzień.
W nocy nie mogłem spać bo cały czas przed oczami widniały mi przypadki i tematy wypracowań. Z minuty na minutę coraz bardziej zżerała mnie trema. Nie mogąc przełknąć nawet ani jednej kanapeczki, w pośpiechu zacząłem powtarzać ostatnie wyjątki w języku polskim. Gdy wychodziłem z domu na twarzach rodziców widziałem nadzieję. Wiedziałem, że na mnie liczą więc musiałem napisać go jak najlepiej. Przez to jeszcze bardziej ogarniał mnie lęk.
Wszedłem do szkoły. Nie tylko ja czułem się nie swojo. Moi przyjaciele także wyglądali nie najlepiej. Nikt ze sobą nie rozmawiał. Nerwowe spojrzenie wychowawcy na listę obecności dawało także do zrozumienia, że nastał ten jeden z szczególnych dni w moim życiu. Pani dyrektor bacznie czuwając nad rozpoczęciem egzaminu pocieszała nas mówiąc: „wszystko będzie dobrze, trzymam za was kciuki”. Po tych słowach odczułem, że się wszystko powiedzie.
Na sali umierałem z ciekawości. Kiedy nauczyciel podszedł do mnie z arkuszem egzaminacyjnym i przeliczaliśmy ilość stron, nie mogłem wypowiedzieć ani słowa. Zmówiłem ostatni raz modlitwę i zabrałem się do pracy. Po rozwiązaniu pierwszego zadania poczułem lekkie odprężenie. Następne były także w miarę proste. Przystąpiłem do pisania wypracowania, którego najbardziej się bałem. Temat okazał się bardzo ciekawy i od razu mnie zauroczył. Wypracowanie napisałem z wielkim zaangażowaniem. Wiedziałem, że z ilości otrzymanych za nie punktów będę zadowolony.
Koniec egzaminu. Wyszedłem z klasy doznając dziwnego uczucia. Czułem jakby kamień spadł mi z serca. Wszyscy znowu byli sobą. Stan depresji po wczorajszym i dzisiejszym egzaminie jakby zasnął, lecz pamiętamy, że obudzi się ponownie, przed egzaminem dojrzałości jakim jest matura.