Charakterystyka Santiaga.

Pan Piotr i jego tytułowa ,,żona modna” są głównymi bohaterami satyry I.Krasickiego pt. ,,Żona Modna”.Należy podkreślić, że są to dwie różne osobowości. Pan Piotr urodzony we wsi jest szlachcicem, Sarmatą. Oddany tradycji i kulturze szlacheckiej. Ubiera się tak jak przystało na tamte czasy: w długi żupan i kontusz. Na głowie czapkę z futrzaną opuszką. Ważnym elementem dla szlachcica w tamtych czasach były sumiaste wąsy. Żona modna urodzona była w mieście. Szła więc z biegiem mody. Ubierała się w suknie, krynoliny jak na damę przystało. Na głowie nosiła wysoko upiętą perukę. Z tekstu wynika, że była bardzo piękna. Oprócz swojej urody żona nie miała żadnych cech, które byłyby godne naśladowania. Ma wiele cech ujemnych, które dostrzegamy dzięki licznym epitetom jakie autor zastosował w satyrze. Jej mąż też nie jest wolny od wad. Ożenił się nie z miłości, ale z chciwości co potwierdza cytat: ,,[…] Ma talenta śliczne:Wziąłem po niej w posagu cztery wsie dziedziczne,”. Jest nieśmiały wobec kobiet. Długo nie może zdecydować się na ożenek. Tytułowa bohaterka jest bardzo rozrzutna. Nie liczy się z majątkiem męża. Musi mieć własny powóz,osobne pokoje do wszystkiego, damę do towarzystwa. Nie umie docenić starań męża: ,,[…] Masz waćpan kucharza ? Mam, moje serce. A pfe, koncept z kalendarza […]” Chce być damą a nie gospodynią. Bohaterowie mają zupełnie odmienne gusta. Panu Piotrowi wystarczy skromny domek na wsi. Nie musi mieć osobnych pokoi do wszystkiego. Dla niego jadalnie można dzielić z bawialnią. Był domatorem, lubił spędzać czas wśród bliskich osób. Trochę safanduła nieumiejący przeciwstawić się swojej żonie. Żeni się tylko dla posagu. Ona naśladowała modę francuską. Przebudowała cały dworek, nie uzgadniając tego wcześniej z mężem. Przeróżne pokoje do wielu rzeczy. W salonie na suficie namalowana była postać Weneli. Przy pałacu, bo tak można nazwać dworek pana Piotra po zmianach wprowadzonych w nim przez jego żonę znajdował się ogród na modę francuską.Wspniała roślinność, fontanny, altanki, gaiki. Pan piotr był człowiekiem dobrodusznym. Zapraszał do siebie księdza. Żona gardziła nim i całą służbą męża. Pan Piotr prowadził staroświecki styl życia. Najważniejsze było dla niego dobro materialne, religia, tradycje i kultura szlachecka. Jego żona prowadziła natomiast wystawny styl życia. Często organizowała rożnego rodzaju przyjęcia. Liczyła się dla niej tylko moda i nowinki z zachodu, które oceniała bezkrytycznie. Oboje wybrali fałszywe wartości, ponieważ nie pobrali się z miłości. Gdyby to ona ich połączyła nie doszłoby do ruiny majątkowej pana Piotra: ,,Po wieczerzy fajerwerk. Goście patrzą z Sali; Wpadł szmermel między gumna, stodoła się pali.” Uważam, że bohaterowie satyry nie są postaciami negatywnymi mimo wielu wad. Na pewno nie należy brać z nich przykładu. Autor bardzo wyraźnie w tej satyrze podkreślił i ośmieszył wady ludzkie dając je swoim bohaterom. Dzięki temu dostrzegamy, że nie należy wzorować się tylko obcycej modzie, nie należy być zapatrzonym tylko w siebie. Można powiedzieć, że z tej satyry płynie dla czytającego nauka.