Obywatel
Rosjanin – kat i ofiara
Nie brakuje też w literaturze polskiej obrazów Rosjan – katów. Proza łagrowa, np. Inny świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, pokazuje zarówno Rosję katów, zwyrodnialców z łagrów, jak i więźniów, na ogół niesprawiedliwie aresztowanych i osadzonych w łagrze. Niektórzy z nich pokornie uznają swoją winę, inni próbują walczyć o zachowanie godności (Kostylew). Motto dzieła zaczerpnięte z utworu Fiodora Dostojewskiego Wspomnienia z domu umarłych sugeruje, że Rosja miała problemy ze...
Obywatel
rzecz. m mieszkaniec jakiegoś kraju (także miasta lub regionu), posiadający w związku z tym szereg praw i obowiązków. oficjalny tytuł stosowany przez urzędy, zwracające się do kogoś pisemnie (skrót ob.); w PRL także w wypowiedziach urzędników, policjantów stosowany zamiast „pan”, „pani”. (w zn. 1.) Polska ambasada podała informację o uprowadzeniu polskiego obywatela (D. lp, ident. w B. lp) w kraju ogarniętym wojną domową.Obywatele (M. lm) małego miasta zebrali się w...
Podróże Pana Cogito
Odrębną kategorię stanowią podróże opisane przez Adama Zagajewskiego czy Zbigniewa Herberta. Te pielgrzymki do świata kultury, związane z poznawaniem zabytków, wnoszą do poezji tych twórców czy do esejów (Herbert) poczucie łączności ze światem kultury śródziemnomorskiej. Mijane miasta, opisane w wierszach Zagajewskiego, kuszą obcością lub mieszanką swojskości i obcości. Problemy napotykane w nich przez podróżnika nie są tak do końca jego problemami. Pozwala mu to zyskać wolność i dystans do...
obywatel
1. ‘członek społeczeństwa danego państwa’; 2. ‘stały mieszkaniec jakiegoś terenu’; 3. dawniej ‘posiadający nieruchomość w danej miejscowości’; od XVI w.; zapożyczenie z czes. obyvatel ‘mieszkaniec’< czasownik obyvat ‘mieszkać, zamieszkiwać’ (podobny dawny pol. czasownik obywać); próbą polonizacji wyrazu jest forma obywaciel z XVI w.