Dyfrakcja fali, inaczej nazywana ugięciem fali, jest zjawiskiem polegającym na zmianie kształtu powierzchni falowej (zmianie kierunku promieni fali) na skutek pokonania przez falę przeszkody. Gdy fala płaska napotka na swej drodze przegrodę ze szczeliną, to czoło fali odbije się od przegrody, a punkty szczeliny staną się źródłami fal kulistych. Fale te, nakładając się na siebie, utworzą falę wypadkową, której powierzchnia falowa ma inny kształt, niż miała fala przed dojściem do przeszkody.
W zależności od tego, jaka jest szerokość szczeliny d w porównaniu z długością fali λ , zjawisko dyfrakcji będzie mniej lub bardziej wyraźne. Obserwujemy je wyraźnie zawsze wtedy, gdy d < λ lub d ≈ λ.