Władysław II Jagiełło

Władzę nad Wielkim Księstwem Litewskim objął w 1377 po śmierci ojca, Olgierda. W 1381 utracił tron na rzecz stryja Kiejstuta, odzyskał go po roku. W 1385 zawarł unię polsko-litewską. W zamian za przyjęcie chrztu, rękę królowej Jadwigi i tron polski zgodził się przyłączyć Wielkie Księstwo Litewskie do Polski. Koronowany na króla polskiego w 1386, w 1387rozpoczął chrystianizację Litwy. Związek Polski z Litwą regulował jeszcze w 1401 (unia wileńsko–radomska) i w 1413 (unia horodelska), Wielkie Księstwo Litewskie zachowało odrębność, szlachta litewska uzyskała zaś te same przywileje co polska. Toczył wojny z zakonem krzyżackim w latach 1409–11, 1414, 1422 oraz 1431–34. Dowodził armią polsko-litewską w bitwie pod Grunwaldem w 1410. Złamał w niej potęgę militarną zakonu krzyżackiego i zakończył jego ekspansję. Zawierane pokoje w Toruniu (1411) i Melnie (1422) nie przyniosły Polsce zwrotu Pomorza Gdańskiego. Nadał wiele przywilejów, m.in.czerwiński 1422, wiślicki 1423, jedlneńsko-krakowski 1430 i 1434stanowi rycerskiemu, umacniając jego pozycję w państwie i wspierając rozwój demokracji szlacheckiej. Pomógł w 1400 reaktywować uniwersytet w Krakowie.

Serca był prostego, a zarazem pełnego majestatu.
Jan Długosz