Są srebrzystobiałymi metalami, które również jako aktywne chemicznie występują w przyrodzie wyłącznie w postaci związków chemicznych. Beryl i magnez są dość odporne na działanie tlenu z powietrza. Wapń i pozostałe berylowce utleniają się na powietrzu gwałtownie i stąd przechowywane są w nafcie.
Magnez w reakcji z tlenem tworzy tlenek magnezu, podobnie wapń, a bar i stront utworzą nadtlenki:
2 Mg + O2 → 2 MgO
2 Ca + O2 → 2 CaO
Ba + O2 → BaO2
Sr + O2 → SrO2
Beryl jest odporny na działanie wody a magnez reaguje z parą wodną. Pozostałe berylowce reagują z wodą w temperaturze pokojowej, np.
Mg + 2 H2O → Mg(OH)2 + H2 ↑
Wśród tlenków berylowców tylko tlenek berylu ma właściwości amfoteryczne, pozostałe mają charakter zasadowy. Tlenek berylu– w przeciwieństwie do pozostałych tlenków – nie reaguje z wodą.
MgO + H2O → Mg(OH)2
MgO + 2 HCl → MgCl2 + H2O
CaO + H2O → Ca(OH)2
CaO + 2 HCl → CaCl2 + H2O
Węglany berylowców poddane prażeniu tworzą odpowiedni tlenek metalu oraz CO2, np.
Analizując tablicę rozpuszczalności łatwo zauważyć, że rozpuszczalność wodorotlenków berylowców wzrasta, a rozpuszczalność siarczanów(VI) maleje w grupie wraz ze wzrostem liczby atomowej berylowca.
W grupie berylowców ze wzrostem liczby atomowej wzrasta aktywność berylowca, charakter zasadowy tlenków i moc zasad (wyjątek: beryl).