Prus Bolesław

Powieściopisarz, nowelista, publicysta. Wybitny twórca epoki pozytywizmu. Wcześnie osierocony,wychowywany był przez krewnych. Walczył w powstaniu styczniowym. Wykształcenie zdobywał w Szkole Głównej w Warszawie, potem w Puławach. Zajmował się działalnością publicystyczną, a także naukową. Był dziennikarzem, reporterem. Współpracował z wieloma czasopismami, np. „Kurierem Warszawskim”,„Nowinami”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”. W nich także publikował swoje teksty, m.in. humoreski, felietony, reportaże, opowiadania i powieści. Od połowy lat 70. na stałe związał się z Warszawą. Talent pisarski Prusa ujawnił się w nowelach, np. Powracająca fala (1880), Antek (1881), Omyłka (1884), Na wakacjach (1885). W latach 80., kiedy sympatyzował z naturalistami, napisał powieść Placówka. Sukces przyniosły mu powieści: Lalka (1890), Emancypantki (1893), Faraon (1897), wydawane najpierw na łamach prasy. Jego życie– lata biedy, poszukiwania pracy, działalność reporterska – znalazło odzwierciedlenie w twórczości. Zajmował się także działalnością społeczną, angażując się w wiele inicjatyw na rzecz ubogich. Został pochowany na warszawskich Powązkach, a na jego pomniku widnieje napis „Serce serc”.