Kapuściński Ryszard

Wybitny reportażysta, pisarz, poeta. Urodził się na Polesiu. Po studiach historycznych dziennikarskie szlify zdobywał w redakcji „Sztandaru Młodych” i „Polityki”. Jedyny zbiór reportaży poświęcony Polsce, ukazujący siermiężną stronę socjalizmu, to Busz po polsku (1962). Wiele lat był korespondentem zagranicznym w krajach Afryki, Azji i Ameryk i Łacińskiej. Jeździł w zapalne rejony, tam, gdzie trwały wojny lub konflikty. Kilka razy omal go nie rozstrzelano, nabawił się gruźlicy i malarycznego zapalenia opon mózgowych. Napisał reportaże: Gdyby cała Afryka (1969), Chrystus z karabinem na ramieniu (1975), Wojna futbolowa (1978). W zbiorze Jeszcze dzień życia (1977) potraktował wydarzenia jako tło, a na plan pierwszy wysunął własne doznania– stworzył w ten sposób reportaż eseistyczny (lub esej reporterski). Największą popularność przyniósł mu Cesarz (1978) – o etiopskim dyktatorze Hajle Sellasje, i Szachinszach (1982) – o irańskim szachu, w których Polacy dopatrywali się aluzji do rodzimego totalitaryzmu. Wydane w 1993 Imperium poświęcił przemianom zachodzącym w Związku Radzieckim. W latach 1990-2000 wydał zbiory notatek i zapisków w tomach Lapidarium. Parał się również poezją – w 1986 opublikował zbiór Credo.