- ‘zupełnie głuchy, nic niesłyszący’;
- ‘pozbawiony słuchu muzycznego’;
wyr. określ., przyr. Pień w polszczyźnie jest kwintesencją milczenia, bezruchu, niewrażliwości.
wyr. określ., przyr. Pień w polszczyźnie jest kwintesencją milczenia, bezruchu, niewrażliwości.
‘zupełnie głuchy, nic niesłyszący’; ‘pozbawiony słuchu muzycznego’; wyr. określ., przyr. Pień w polszczyźnie jest kwintesencją milczenia, bezruchu, niewrażliwości.
‘od razu, na miejscu, na poczekaniu’; wyr. określ.; Nasze wyroby rozchodzą się na pniu, już na początku zimy nie sposób dostać ani grama – mówi. – „Ozon”.
‘nie pozostawić nikogo przy życiu, zabić wszystkich’; zwrot; (…) tłumaczył, że zostawił Joannę, że wieś na pewno została wycięta w pień przez którąś z band (…). – S. Bąba.
Materiał opracowany przez eksperta