Demeter była powszechnie szanowaną i czczoną boginią całej żyjącej przyrody, rolników i ich plonów oraz spraw urzędowych. Miała córkę – Persefonę (Korę), która została porwana przez Hadesa, boga piekieł, podczas zbierania kwiatów. Mimo zakazu matki, Kora zerwała przepięknego narcyza, co spowodowało pojawienie się rydwanu z czarnymi końmi, który porwał ją do Tartaru. Oszalała z rozpaczy po utracie córki Demeter ruszyła na poszukiwania, które okazały się bezskuteczne. W tym czasie na ziemi zapanowały klęski urodzaju i susze. Dopiero Zeus odnalazł Demeter ukrytą pod postacią ubogiej staruszki i zmusił Hadesa, by oddał córkę matce. Jednak Hades podstępem zmusił Korę, by zjadła kawałek jabłka granatu, co spowodowało, że musiała ona każdego roku na trzy miesiące opuszczać matkę i wracać do niego. I w ten sposób przez część roku przyroda rozwijała się, ale przez czas, kiedy Kora musiała wrócić do Hadesa, Demeter tęskniła za córką i przyroda zamierała. W ten sposób mit wyjaśnia zjawisko następowania po sobie pór roku. Atrybutami Demetry były kłos i maki, a Kory – narcyz i jabłko granatu.
