Napiszę ciąg dalszy opowiadania, w którym Lord Vader przechwytuje plany dotyczące bazy rebeliantów i wykorzystuje

Pamiętał, jak mu się to śniło jeszcze wiele lat później. Od wielu lat sny jednak nie wracały. Właściwie pamięć o samych snach była mu teraz znacznie bliższa niż pamięć o samym zdarzeniu. Przyznawał jednak sam przed sobą, że zdarzenie musiało mieć na niego bardzo silny wpływ i być bardzo doniosłe, skoro tak długo je zapamiętał - jednocześnie z intuicyjną logiką przyjmował przekonanie , że pamięć o nim nie mogła być fałszywa, skoro odcisnęła się na nim tak silnym piętnem.

We śnie podnosił plany rebeliantów do światła lampy neonowej pokrywającej powierzchnię głównego gabinetu w sekcji głównej sektora dowództwa gwiazdy śmierci. Jaskrawe światło lampy przenikało przez cienki papier e-pergaminu, ale litery rozmazywały się w nieczytelne kształty i mimo najlepszych starań, nie mógł ich odczytać.Pamiętał przejmujące uczucie żalu, które przejmowało go gdy bez powodzenia próbował wczytać się w rozmyty obraz dokumentu kryjącego rebelianckie plany. Pamiętał jednak też, że mimo tego żalu we śnie nie ograniczał się do pozbawionych powodzenia prób odczytania planów. Próbował także rozwiązać piętrzące się przed nim problemy w inny sposób - o ile jednak pamiętał powyższe przekonanie w sposób, który dawał się chronologicznie usytuować przed dalszymi wydarzeniami, to następnie sen przyjmował postać, która w jego pamięci utrwaliła się wizualnie jako seria śmigających przed oczami kresek i plam. Pamięć o tej części snu w niejasny sposób pozwalała mu wspominać go jako coś oddalonego od niego i abstrakcyjnego.

Nie miał podstaw by odmawiać wierności tej pamięci - mimo że skądinąd wiedział, że wiele lat temu odczytał plany rebeliantów i wykorzystał je, by skierować zdradzieckie torpedy dokładnie w ten niewielki sektor ich mobilnej kosmicznej kryjówki, by odciąć ją od produkcji tlenu i w ten sposób zniszczyć w długi i bolesny sposób. Nie miał podstaw, by ufać swej pamięci i wierze bardziej niż swojej wiedzy, skoro wierzył, że rozstrzyga o swoim zbawieniu.