Ramzes II Wielki

Władca z XIX dynastii, po osiągnięciu dorosłego wieku współrządził z ojcem, Setim I, do chwili jego śmierci w 1279. Doskonały strateg i wielki budowniczy, pod jego rządami Egipt przeżywał rozkwit gospodarczy i okres świetności politycznej. Około 1269 wybudował nowe miasto Pi-Ramzes (Tannis) i przeniósł tam stolicę. Rozbił w bitwie pod Kadesz koalicję księstw zorganizowaną przez władcę Hetytów, Muwatallisa. Umocnił panowanie Egiptu w południowej Syrii, Palestynie i Libii. W 1263 zawarł traktat pokojowy z Hetytami, który zapewnił długi okres pokoju na Bliskim Wschodzie (około 40 lat, co nie powtórzyło się w tym regionie do dziś). Tekst traktatu (zapisany hieroglifami i pismem klinowym) jest najstarszym znanym przykładem porozumienia zaczepno-obronnego dwóch państw.W celu utrzymania przyjaźni dwukrotnie poślubiał córki władcy Hetytów,a nawet gościł go w swym państwie. Było to pierwsze znane w historii spotkanie na szczycie. Pozostawił następnym pokoleniom wiele budowli, spośród nich wyróżniały się wielkością i architekturą świątynie w Abu Simbel, Abydos, Karnaku, Luksorze, Ramesseum i Tebach. Miał wiele żon i ponad 100 dzieci, z których większość zmarła przed jego śmiercią.

Trudno byłoby wskazać w historii Egiptu postać tak genialną jak Ramzes.
B. Kwiatkowski