Narutowicz Gabriel

Pochodził z rodziny szlacheckiej, studiował matematykę na uniwersytecie w Petersburgu, ukończył inżynierię budowlaną na politechnice w Zurychu. Po studiach pozostał w Szwajcarii, gdyż w 1889 władze carskie oskarżyły go o działalność wywrotową. Pracował w biurze inżynierii wodnej, projekty sporządzone pod jego kierunkiem uzyskały złote medale na wystawach międzynarodowych w 1896 i 1900. Budowniczy wielu elektrowni wodnych w zachodniej Europie.W 1908 został profesorem politechniki w Zurychu. W latach I wojny światowej 1914–18 przewodniczący Polskiego Komitetu Samopomocy. Od 1915 związany z Komitetem Obrony Narodowej, który był nieformalnym przedstawicielstwem Naczelnego Komitetu Narodowego i Legionów w Szwajcarii. W latach 1920–21 minister robót publicznych, kierował odbudową i budową domów mieszkalnych i gmachów użyteczności publicznej. W 1922 minister spraw zagranicznych. Dnia 9 grudnia 1922 wybrany na prezydenta przez Zgromadzenie Narodowe, głosami posłów lewicy, centrum i mniejszości narodowych, pokonując w ostatnim głosowaniu kandydata endecji. Zniósł kampanię nienawiści, rozpętaną przez media i polityków prawicy. Zamordowany 22 grudnia przez nacjonalistę w warszawskiej Zachęcie.

Trzeba być posłusznym legalnie wyrażonej woli Zgromadzenia Narodowego.
Gabriel Narutowicz