Marek Aureliusz

Gruntownie wykształcony, studiował retorykę i filozofię,największy wpływ na jego poglądy wywarł stoicyzm. Został następcą tronu po adoptowaniu przez Antonina Piusa. W 147 podniesiony został do godności współrządcy. W 161 wstąpił na tron, na swojego współrządcę mianował Lucjusza Werusa. Prowadził wojny z Partami (162–166), odbijając zajętą w pierwszej fazie konfliktu Armenię. W 162 stłumił powstanie w Brytanii. W latach 166–180 prowadził wojny z germańskimi plemionami Kwadów i Markomanów oraz sarmackimi Jazygami, którzy opanowali naddunajskie terytoria cesarstwa i dotarli do północnej Italii. Po zwycięstwie część z nich osadził jako kolonistów wojskowych (kolonów) na pograniczu cesarstwa. Później stopniowo podbijał dalsze ziemie, zamierzając utworzyć nowe prowincje: Markomanię i Sarmację, i oprzeć północną granicę państwa na linii Karpat. Dążył do wzmocnienia państwa, przeprowadził reformy gospodarcze i finansowe. Wspierał naukę, w 175 przyznał pensje rządowe kierownikom głównych szkół filozoficznych. W 177 wydał edykt, w którym nakazał prześladowanie chrześcijan, zarzucając im wrogość wobec państwa. Uważał, że obowiązkiem władcy jest zabieganie o dobro poddanych. Autor Rozmyślań.

Nasze myśli tworzą nasze życie.
Marek Aureliusz