Magellan Ferdynand de

Urodził się w rodzinie szlacheckiej. Jako młodzieniec służył na dworze królowej Leonory jako paź. W 1505 zaciągnął się na służbę we flocie królewskiej. Szybko się wyróżnił i awansował, w 1512 otrzymał stopień kapitana i tytuł arystokratyczny. Walczył z Maurami w Afryce Północnej, gdzie odniósł ciężką ranę. Oskarżenie o zdradę przerwało jego karierę w Portugalii. Wyrzekł się ojczyzny i przeniósł na służbę do króla Hiszpanii Karola I. W 1518 uzyskał jego zgodę i fundusze na wyprawę drogą morską do Indii, wokół południowego krańca Ameryki. Wyruszył w rejs w 1519, dowodząc flotyllą złożoną z pięciu statków, 265 oficerów i marynarzy. Przez cieśninę nazwaną później jego imieniem wypłynął na ocean, który nazwał Morzem Spokojnym. W 1521 dotarł do wyspy Guam, następnie do Marianów (nazwanych Wyspami Złodziejskimi) i Filipin. Tam zginął w potyczce z tubylcami. Pozostali członkowie wyprawy kontynuowali żeglugę na zachód, w 1522 do Hiszpanii powróciło ich zaledwie 18. Wyprawa ostatecznie potwierdziła kulistość Ziemi. Jej przebieg znany jest dzięki Relacji z wyprawy Magellana dookoła świata A. Pigafetty.

Wśród innych cnót miał i tę, że wśród najsroższych przeciwieństw zachowywał równowagę ducha.
A. Pigafetta