Elżbieta I

Jej ojcem był król Henryk VIII. Matkę, Annę Boleyn, skazano na śmierć, gdy Elżbieta miała trzy lata.Wychowała się na dworze, otrzymała staranne wykształcenie.W okresie rządów Marii I więziona. W 1558 koronowana na królową Anglii i Irlandii. W 1559 przywróciła anglikanizm jako religię państwową. Prześladowała katolików, widząc w nich zagrożenie dla jedności państwa, w 1570 papież rzucił na nią klątwę. W 1568 uwięziła na 19 lat Marię Stuart, królową Szkocji, mającą prawa do korony angielskiej, w 1587 skazała ją na śmierć. Wspierała walkę o niepodległość w Niderlandach 1566–1581. Organizowała wyprawy korsarskie przeciwko statkom hiszpańskim. Rozbudowała flotę angielską, w 1588 pokonała Wielką Armadę, przełamując hegemonię Hiszpanii na morzach. Wspierała rozwój rzemiosła i handlu, osiągając szybki rozwój gospodarczy. Wyraziła zgodę na powołanie Kampanii Wschodnioindyjskiej, która stała się potęgą militarną i gospodarczą na Dalekim Wschodzie, m.in. w Indiach.Okres jej panowania uznaje się za „złoty wiek” Anglii. Rozkwitła wówczas literatura i sztuka, tworzył m.in. W. Szekspir. Położyła fundamenty, na których w przyszłości zbudowane zostało imperium brytyjskie.

Ten, kto gotów zapomnieć jest o Bogu, zapomni również o swych dobroczyńcach.
Elżbieta I