Mickiewicz Adam

Polski wieszcz narodowy, wybitny przedstawiciel polskiego romantyzmu. Urodził się w Zaosiu koło Nowogródka. Kształcił się na uniwersytecie w Wilnie.W okresie studiów powstała Oda do młodości (1817) będąca zapowiedzią nowych idei romantycznych, które zostały rozwinięte w Balladach i romansach (1822) – ich datę wydania uznaje się za początek romantyzmu w Polsce. Za działalność w tajnych stowarzyszeniach – Filomatów i Filaretów – został skazany na więzienie, a później zmuszony do opuszczenia Litwy. Czas pobytu w Odessie zaowocował Sonetami krymskimi i Sonetami odeskimi (1825). Wiele podróżował. We Włoszech dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego (1830). Nie udało mu się jednak przedostać do Polski. W tym czasie powstały Dziady cz. III (1832). Jako uczestnik Wielkiej Emigracji napisał Pana Tadeusza oraz Księgi Narodu i Pielgrzymstwa Polskiego (1834). Był wykładowcą w Lozannie oraz w Collège de France w Paryżu. W Rzymie rozpoczął tworzenie Legionu Polskiego. W 1855 udał się do Konstantynopola, by zorganizować polskie oddziały mające walczyć przeciwko Rosji. Tam zmarł na cholerę. Rok później ciało poety przewieziono do Paryża, a w 1890 zostało sprowadzone do Polski i pochowane w podziemiach katedry na Wawelu.