Kraszewski Józef Ignacy

Powieściopisarz, twórca dramatów, nowelista, poeta, publicysta. Pochodził z rodziny szlacheckiej.Od 1829, wbrew woli swojego ojca, studiował literaturę na Uniwersytecie Wileńskim. W 1830 został aresztowany za przynależność do tajnego związku młodzieży, w latach 1832-33 przebywał pod nadzorem policyjnym w Wilnie. Od 1837 gospodarował na Wołyniu, ale popieranie uwłaszczenia chłopów skonfliktowało go z tamtejszą szlachtą. W 1858 wyjechał w podróż po Europie. Po powrocie mieszkał w Warszawie, redagował „Gazetę Codzienną” i „Gazetę Polską”. W 1863 osiadł w Dreźnie. Dwadzieścia lat później został oskarżony o szpiegostwo na rzecz Francji i skazany na trzy i pół roku magdeburskiej twierdzy. Ostatecznie, w 1885 osiadł w Szwajcarii, gdzie zmarł. Był bardzo płodnym twórcą – napisał 223 powieści i 150 opowiadań. Były wśród nich powieści ludowe, których bohaterami byli przedstawiciele chłopstwa, np. Ulana (1834), Ostap Bondarczuk (1847), Chata za wsią (1854-55); powieści historyczne, np. Hrabina Cosel (1874); powieści poświęcone pradziejom Polski, np. Stara baśń (1876). Kraszewski wywarł istotny wpływ na rozwój rodzimego powieściopisarstwa – wprowadził do polskiej literatury założenia europejskich realistów.