Bratny Roman

Prozaik, poeta, publicysta. Urodził się w Krakowie,podczas okupacji walczył w szeregach Armii Krajowej. Uczestnik powstania warszawskiego, po którym trafił do oflagu. Nową powojenną socjalistyczną rzeczywistość Roman Bratny powitał entuzjastycznie. Studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Redagował tygodnik „Pokolenie”, współpracował m.in. „Nową Kulturą” i „Kulturą”. W jego twórczości dominuje problematyka jego generacji, dla którego doświadczeniem pokoleniowym była wojna. Debiutował w czasie okupacji tomem wierszy Pogarda (1944). Wydał też tomy wierszy: W karty z historią (1948), Człowieku, żyć będziesz (1951), opowiadania Ślad (1946), Ile serce wytrzyma (1953), dramaty i powieści. Najgłośniejszą z nich była powieść Kolumbowie. Rocznik 20 (1957), w której przedstawił koleje losu młodych żołnierzy powstania warszawskiego. Jej tło nie było jednak zgodne z prawdą historyczną – ostro krytykował ten utwór inny uczestnik powstania warszawskiego, Władysław Bartoszewski.