Interpretacja porównawcza "Krótkość żywota" Daniela Naborowskiego i "Nic dwa razy" Wisławy Szymborskiej

Utwory "Krótkość żywota" Daniela Naborowskiego i "Nic dwa razy" Wisławy Szymborskiej, mimo iż powstały w dwóch różnych i bardzo odległych epokach podejmują ważny motyw czasu, przemijania i smierci. Charakterystyczną cechą poezji barokowej było zwracanie uwagi na sprawy związane z kondycją ludzką, stosunkiem człowieka do Boga i przemijania. Problematykę tę podejmował przedstawiciel metafizycznej poezji baroku Daniel Naborowski. Również współczesna poetka Wisława Szymborska podejmuje temat skomplikowanej i zmiennej natury ludzkiego losu. Słowa w obu tekstach mają swoją głębię, przez co skłaniają czytelnika do refleksji dotyczących znaczenia i miejsca człowieka w świecie.

Daniel Naborowski w wierszu "Krótkość żywota" ukazuje typową tematykę znikomości człowieczej egzystencji, czasu i śmierci. Autor pisze, że życie jest niepowtarzalną chwilą, która przemija wraz z upływem czasu. Uświadamia nam, że człowiek jest jedynie przechodniem w świecie, ale istnieje wiecznie. Każde słowo wypowiadane przez poetę jest bardzo ważne, ma swoje głębokie znaczenie i budzi wiele różnorodnych skojarzeń.

Autor personifikuje czas, który jest nieodłącznym towarzyszem człowieka "wędrującego" przez życie. Upływający czas jest wielką tajemnicą, nieodgadniętą zagadką, który mija tak szybko, że Naborowski pisze o człowieku tylko w czasie przeszłym np. "Wtenczas, kiedy ty myślisz, jużeś był nieboże...". Krótkość życia ludzkiego autor opisuje jako "...wiatr, błysk, głos, punkt..." Wszystkie te zjawiska określają coś krótkiego, ulotnego, chwilowego i nietrwałego.

Naborowski pisze : "...Był przodek, byłeś ty sam, potomek się rodzi..." Ukazuje krótkość życia ludzkiego poprzez przekrój przez pokolenia. Pisze również "Między śmiercią, rodzeniem byt nasz ledwie może Nazwana być czwartą częścią mgnienia;" Przez to stwierdzenie poeta ukazuje jakby cztery krótkie niczym "mgnienie" etapy życia człowieka. Między narodzinami a śmiercią odległość czasowa jest niewielka i niezauważalna, niczym cień.

Wiersz pt. "Krótkość żywota" jest wierszem ciągłym o różnej długości sylab w wersie. Występują rymy parzyste żeńskie. W epoce baroku powstaje wiele środków stylistycznych m.in. kontrasty, antytezy, które pojawiają się już w twórczości Naborowskiego.Metafory pojawiające się w utworze dodają jemu barwy oraz głębokiego znaczenia np. "...Kołem niehamowanym lotny czas uchodzi...", "...Nazwana być czwartą częścią mgnienia...".

Podmiotem lirycznym w wierszu Wisłąwy Szymborskiej "Nic dwa razy" jest prawdopodobnie sama poetka. W usta podmiotu lirycznego autorka wiersza włożyła swoje refleksje i przekonania na temat ludzkiej egzystencji. Szymborska przedstawia migawki z życia wzięte, etapy życia, które dynamizują utwór np"...Choćbyśmy uczniami byli..."; "...dwóch tych samych pocałunków...". Poetka uchwyca dane wydarzenia jakby z ruchu, w wierszu ciągle coś się dzieje.

Szymborska pisze prostym, zrozumiałym dla czytelnika językiem, wręcz nawet potocznym. Wiersz jest pisany ośmiozgłoskowcem. W każdym wersie jest równa liczba sylab, zwrotki mają stałą liczbę werrsw , rymy są regularne żeński, ale odległe. Dzięki takeij budowie utwór wskazuje na radosną nutę. Jednak jest to pozorne, poneiważ pokazuje dramat przemijania kolejnych chwil, a wraz z nimi - ludzkiego życia. Zmieniają się nasze uczucia, poglądy i upodobania.

na końcu wiersza poetka podkreśla, że choć ""...różnimy się od siebie jak dwie krople czystej wody..." to tak naprawdę łączymy się w jedność, bo każdego z nas dosięgnie smierć. Przed obliczem smierci jesteśmy tacy sami, choć nasze życie przeżyliśmy w różnoraki sposób.

Warto również zwrócić uwagę na częste sotsowanie przez autorkę partykuły przeczącej "hnie", która świadczy o niepowtarzlności rzeczy, mysli, zdarzeń. Także często występujący liczebnik "dwa" godny jest poświęcenia większej uwagi, gdyż również świadczy o tym, że wszystko może się wydarzyć tylko raz. Utwór ten nie zawiera wielu środków stylistycznych. Mimo to pojawiają się porównania np"tak mi było, jakby róża przez otwarte wpadła okno...", metafory i symbole np. róża, kamień.

Zarówno Daniel Naboroswki jak i Wisława Szymborska są poetami intelektualistami. Interpretacja ich tekstów wymaga od czytelnika wysiłku intelektualnego. Słowa, które na pozór wydają się proste, mają głębokie znaczenie. W tych dwóch utworach każde słowo jest ważne i ma wielkie znaczenie. Wiersze te promieniują łągodnością i melodyjnością, co wprawia czytelnika w niesamowity nastrój.

Wiersze te uświadamiają nam, że na każdego przyjdzie czas, że życie jest tylko ulotną chwilą, przełną wspomnień i wzruszeń, która nieodwracalnie rpzemija. Zanim to jednak nastąpi czekają nas setki różnych pożegnań, bo tak naprawdę nie ma niczego, co byłoby do końca stałą wartością.

Ps. Proszę nie używać w obrębie wielkopolskie, a w szczególności z dala od VII LO w Poznaniu