Na czym polega wizja społeczności utopijnej wg. Krasickiego i Woltera; moja ocena utopii; jak rozumiem powrót człowieka XXI w. do natury ?

Utopia to z języka greckiego miejsce, którego nie ma jednak czy społeczeństwo tam żyjące istnieje naprawdę ? Wizja społeczności utopijnej wg. Krasickiego i Woltera jest moim zdaniem przerażająca. Ludzie żyjący w tym wyidealizowanym świecie są w nim zamknięci jak zwierzęta w ogromnej wspólnej klatce. Posiadają woplną wolę lecz nie potrafią jej wykorzystać, tak jakby bali się tego co może nastąpić jeśli to zrobią. Władca utopii jest w pewnym sensie treserem, ale nie oznacza to, że jest wolny. Został zamknięty w tej samej klatce i podlega sile, która wypływa z niego samego, jest to siła jego wyobrażeń o ''idealnym'' państwie w ''idealnym'' Świecie. Jeżeli puścilibyśmy wodze fantazji i przypatrzylibyśmy się sytuacji niektórych państw na świecie moglibyśmy znależć taką społeczność utopijną świata XXI wieku. Jak mozna się domyslić moja ocena utopii jest skrajnie negatywna. Według mnie jest to zatracanie samego siebie, wprowadzenie w obłęd. Wyidealizowanie świata prowadzi do zaniku świadomości o teraźniejszości, prawdzie. Ludzie zyjący w utopii moim zdaniem wcale nie są szczęśliwi, wręcz przeciwnie, mając wszystko co materialne nie znają tego ani żadnego innego uczucia w jego prawdziwym znaczeniu. Poruszyłam już w tym wypracowaniu temat człowieka XXI wieku. Wielu ludzi powrót do natury rozumie jako przeprowadzenie się z miasta na wieś. Ale czy na wsi nie można wprowadzic cywilizacji miejskiej? Oczywiście, że to możliwe. To nie zmiana otoczenia prowokuje zmianę mentalności ''miejskiej''. Powrót do natury rozumiem właśnie jako zmianę sposobu myślenia i nie chodzi tu o to by zostać ekologiem i przywiązywać się do drzew. Na mysli mam raczej szacunek dla natury.
Człowiek XXI wieku aby powrócić do natury nie musi wyrzekać się zdobyczy cywilizacji wystarczy, że poświęci jej więcej czasu i spróbuje pojąć czym ona tak naprawdę jest.