Przemówienie Kreona do Tebańczyków o wyroku, który wydał na Antygonę.

Drodzy Tebańczycy!
Zadanie, przed którym stałem nie było łatwe. Musiałem wydać wyrok mimo faktu, że oskarżoną była spokrewniona ze mną Antygona... Zasiadając na tebańskim tronie przyżekłem prawa nie łamać i służyć swemu ludowi. Okazałbym się zdrajcą, gdybym tak poważne wykroczenie puścił w niepamięć.
Tebańczycy! Nie dalej, jak kilka dni temu, publicznie ogłoszono mój nakaz, by zwłok Polinejkesa nie grzebać. Antygona wiedząc o nowym rozporządzeniu, urządziła pochówek bratu, nie bacząc ani na karę, ani na strażników. Prawo przeze mnie wydane nie może być lekceważone. Tym bardziej, że dotyczy ono każdego z nas, bez wyjątków.
Tebańczycy.. Wiecie, że nigdy nie wyrządziłbym krzywdy żadnemu człowiekowi, który jest prawy i lojalny wobec swego narodu i władcy. Polinejkes najechał z wrogą armią na Teby, chcąc siłą odebrać bratu tron i władzę nad Wami! Zaś Eteokles bronił kraju do ostatniej chwili, gdy ugodził śmiertelnie zdrajcę, sam padając od jego miecza.
Bohaterowi urządziłem godny tego czynu pochówek, zaś Polinejkesa ukarałem po śmierci, wydając zakaz grzebania jego zwłok.
Patrząc na sprawę z perspektywy czasu widzę, że wiele osób zginęło niesłusznie. Zdaję sobie sprawę, że po części to moja wina.
Ale zapytam Was o coś, drodzy Tebańczycy... :
Czy byłbym dobrym władcą, gdybym sam złamał wydane przez siebie prawo? Czy byłbym jeszcze władcą Teb? Czy słuchalibyście moich słów z takim zainteresowaniem, skupieniem i zaufaniem, z jakim słuchacie mnie teraz? A może obrzucilibyście mnie błotem?! Na te pytania nie umiem udzielić odpowiedzi. Ale pewien jestem tego, że nawet jeśli byłbym spokojny o to, że nie pozbawicie mnie tronu, to dusza i sumienie nie dawałyby mi odpocząć.
Drodzy mieszkańcy Teb... Dziękuję Wam za uwagę i za to, że wysłuchaliście tego, co miałem do powiedzenia z należytym szacunkiem i powagą!