Etiopia-warunki naturalne,przemysł,struktura zatrudnienia

Obecnie w kraju sytuacja polityczna jest bardzo niestabilna, dochodzi do starć zbrojnych między zwolennikami rządzącej partii Ludowo-Rewolucyjnego Frontu Demokratycznego a siłami opozycji.
W 1998 pomiędzy Etiopią a Erytreą wybuchła wojna graniczna. Znaczne nasilenie walk nastąpiło w maju 2000 mimo kilkukrotnych deklaracji obu stron konfliktu o woli zawarcia pokoju. W wyniku konfliktu swoje domy musiało opuścić 750 tysięcy ludzi.

Warunki naturalne
Na większej części powierzchni kraju rozciąga się Wyżyna Abisyńska o średniej wysokości 2000-2500 m n.p.m., z kulminacją na Ras Daszan (4550 m n.p.m.). W obszar wyżyny głęboko wcięły się doliny o szerokości dochodzącej do 13 km i głębokości do 1000 m poniżej poziomu wyżyny. Na krawędziach wyżyny spotkać można aktywne wulkany.
Na południowym wschodzie kraju znajduje się fragment Wyżyny Somalijskiej. Jej zachodnią część tworzą góry Ahmar, przechodzące ku wschodowi w równinne wyżyny Ogadenu, Bale i Dirri.
Klimat Etiopii należy do typu podrównikowego o cechach monsunowych. Latem monsun wilgotny niesie ze sobą masy powietrza równikowego, zimą natomiast monsun suchy przynosi powietrze znad zwrotnika. Średnie temperatury notowane w Addis Abebie: kwiecień i maj (najcieplejsze miesiące) 10-25C, grudzień (najchłodniejszy miesiąc) 5-23C, roczna suma opadów 1236 mm.

Rolnictwo
Etiopia jest krajem zacofanym gospodarczo, należy do najuboższych państw świata. Priorytetowe znaczenie dla ekonomiki kraju ma rolnictwo, w którym pracuje prawie 80% ludności zawodowo czynnej. Średnie plony uzyskiwane z hektara użytków są bardzo niskie, a stosowane metody uprawy anachroniczne.
Na zaspokojenie potrzeb wewnętrznych kraju uprawia się: teff, kukurydzę, jęczmień, pszenicę i proso, ponadto groch i bób, a z roślin oleistych olejarkę abisyńską, len i sezam. Pewne znaczenie mają także uprawy herbaty i owoców cytrusowych. Południe kraju jest obszarem produkcji kawy, głównego towaru eksportowego kraju. Specyficzną cechą jest produkcja oparta na naturalnych lasach drzew kawowych i półplantacjach.
Choć Etiopia posiada największe pogłowia zwierząt hodowlanych w całej Afryce, to produkcja rozwinięta dzięki temu potencjałowi jest bardzo niewydajna. Jej rozwojowi przeszkadza zły stan łąk i pastwisk, spowodowany nadmierną ich eksploatacją, oraz częste susze.
Przemysł
Przemysł przetwórczy kraju sprowadza się przede wszystkim do przetwórstwa rolno-spożywczego. Działają, głównie niewielkie, zakłady olejarskie, mleczarskie, cukrownicze, mięsne. Przemysł włókienniczy rozwinął się w Addis Abebie i w jej okolicach (kombinat bawełniany w Akaki). Także w stolicy funkcjonują pojedyncze zakłady przemysłu skórzano-obuwniczego, drzewno-papierniczego, materiałów budowlanych.
Ponadto do większych fabryk zaliczają się zakłady odlewnicze w Akaki. Również przemysł wydobywczy, pomimo występowania licznych bogactw naturalnych, nie rozwinął się. Eksploatuje się jedynie złoża złota (Adola) i platyny (Jubdo), choć stwierdzono występowanie rud żelaza, miedzi, cynku, ołowiu, chromu, molibdenu oraz siarki, a podczas ostatnio prowadzonych badań odkryto także ropę naftową.
Potencjał energetyczny kraju tworzy kilka hydroelektrowni, zlokalizowanych głównie w dorzeczu Nilu Błękitnego, m.in. na rzekach Auasz i Fincha. Choć kraj posiada własne linie lotnicze, dominującym środkiem transportu pozostają nadal zwierzęta juczne.
Struktura zatrudnienia
Rolnictwo zatrudnia 78% pracujących mieszkańców, przemysł 9%, usługi i handel 13%. Jeden z najuboższych krajów świata. PKB w 2000 roku wyniósł 8,6 mld USD (zaledwie 134 USD na mieszk.).