"Absurdem jest żeśmy się urodzili, absurdem, że umieramy"J. P. Sartre - bohaterowie poszukujący sensu istnienia.

Sens to treść, wymowa czegoś. To zgodne z prawidłowym myśleniem, z rozsądkiem, logiką, właściwe znaczenie czegoś. W związku z tym sens życia to dążenie ku celowi, który sobie postawimy. Ludzie próbując dotrzeć do istoty swego istnienia kierują się czynnikami racjonalnymi i irracjonalnymi, wierząc przy tym, że dobrze czynią. W literaturze często spotykamy bohaterów, którzy poszukują meritum swojej egzystencji. Każdy z nich pod tym pojęciem rozumie coś innego.
I tak dla Zenona Ziembiewicza, głównego bohatera powieści Zofii Nałkowskiej „Granica”, sensem życia staje się kariera polityczna. Mimo wielu niełatwych do pokonania życiowych zakrętów bardzo szybko osiąga zawodowy sukces. Szczeble jego kariery można podzielić na pięć okresów. Pierwszy z nich to czas nauki, drugi – praca jako korespondent Niwy, trzeci – awans na stopień redaktora Niwy, kolejny z etapów to małżeństwo z Elą, a ostatni, piąty – działalność polityczna i prezydentura. Niestey jego szczęście nie trwa długo, ponieważ Justyna Bogutówna staje się dla niego „sekretnym ciężarem”. Dziewczyna zmuszona okolicznościami do przerwania ciąży zapada w apatię, prosi o pomoc w znalezieniu pracy. Żona Zenona – Elżbieta, także chce jej pomóc. Wsparcie okazuje się jednak daremne, ponieważ stan Justyny pogarsza się. Z powodu rozwijającej się choroby psychicznej musi ona zrezygnować z pracy. Katastrofa w życiu osobistym zbiega się z klęską w życiu publicznym. Zenon swą pozycję osiągnął na drodze moralnych kompromisów, wyrzekając się własnych ideałów. Teraz nie potrafił wywiązać się z obietnic danych robotnikom, na dodatek zostaje oskarżony o wydanie nakazu strzelania do manifestującego tłumu. Po tym wszystkim do jego gabinetu przychodzi Justyna i oblewa mu twarz kwasem. Oślepiony popełnia samobójstwo.
Kolejnym bohaterem jest Cezary Baryka z „Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. Jest to młody człowiek urodzony w polskiej, patriotycznej rodzinie w rosyjskim mieście Baku. Polska była dla niego mitem, ideałem, legendą z opowiadań rodziców. Tę idealną wizję kraju ojczystego Cezary będzie później konfrontował z realną sytuacją i prawdziwym obrazem Polski. W całej powieści poszukuje nie tylko odpowiedzi na pytanie o swoją tożsamość, ale również identyfikacji samego siebie – poglądów politycznych, miłości, przyjaźni. To staje się dla niego celem życia.
Dla Harpagona, bohatera „ Skąpca” Moliera, najważniejsze były pieniądze. Harpagon jest ogromnie skąpy, myśli jedynie o swym majątku. Jest bardzo podejrzliwy i we własnych dzieciach – Elizie i Kleancie, oraz w służbie widzi osoby, które chciałyby go okraść. Wyrzuca synowi, że prowadzi zbyt rozrzutne życie, nie podoba mu się, że chodzi on modnie ubrany. Jego córka jest zakochana ze wzajemnością w Walerym, a syn w Mariannie. Niestety ojciec ma wobec nich inne plany, które ostatecznie nie ziszczą się. Kleant był świadkiem kradzieży szkatułki z pieniędzmi tytułowego skąpca, zakopanej w ogrodzie, przez służącego Strzałkę. Dzięki temu doszło do wyjawienia prawdziwych relacji między bohaterami. Kleant proponuje ojcu zwrot szkatułki, jeżeli zgodzi się na jego ślub z Marianną. Anzelm – mężczyzna, który okazał się ojcem dziewczyny oświadcza, że poniesie wszelkie koszty związane ze ślubem. Harpagon zgadza się na wszystko, by tylko odzyskać swą ukochaną szkatułkę.
Inni bohaterowie szukają w życiu mocnych wrażeń, jeszcze inni chcą zapisać się w historii ludzkości. Są i tacy, dla których życie to tylko zabawa, bo „żyje się tylko raz”. Trzeba pamiętać także i o tych, którzy nie wiedzą po co żyją – ci są chyba najbardziej nieszczęśliwi...
Z nami jest identycznie. Sens życia wiąże się z wybranym ideałem człowieczeństwa: podobnie jak on ukierunkowuje nasz sposób patrzenia na świat i ludzi, ocenia siebie i innych, określa jakość postaw, które przyjmujemy w życiu. Dziwnie się składa, ale szczęście możemy mierzyć tylko własną miarą, dlatego pominę oceną dążeń bohaterów. Warto pamiętać o tym, że to człowiek decyduje o tym kim chce być i po co żyć. To musi być wyłącznie jego decyzja. W jej podjęciu mogą nam pomóc słowa świętego Augustyna, który dawno temu dał bardzo mądrą wskazówkę: „ Kochaj i czyń, co chcesz”.