"Kobieto! puchu marny!" - odnosząc się do słów A. Mickiewicza przedstaw portrety 3 różnych bohaterek z polskiej literatury romantycznej

Jak wiadomo, postać kobiety w literaturze obecna jest niemalże od zawsze. W epoce romantyzmu możemy wyróżnić kilka portretów bohaterek. Wszyscy poeci przedstawili inne ujęcia zachowań płci pięknej, a jednym z nich jest Juliusz Słowacki. W swoim dramacie "Balladyna" pokazał całkiem dwa różne typy osobowości. Pierwszą bohaterką jest Alina. Piękna, zgrabna blondynka z różaną cerą. Jej wyraz twarzy był zawsze radosny i szczery. Swą uczciwość ujawnia w czasie rozmowy z Kirkorem. Bardzo kochała matkę i siostrę, co często okazywała.
Alina jest wzorową córką, lubi pomagać w domu, a czasami nawet pracuje za siostrę, co wynika z jej dobroci. W stosunku do matki jest serdeczna i czule się o nią troszczy. Mówiła, że gdyby Kirkor ją poślubił, zabrałaby je obie ze sobą do jego zamku. Troszczy się nie o siebie, lecz o swoich bliskich. Okazuję się jednak łatwowierna i naiwna. Jej ufność staje się dla niej zgubą. W dramacie jest ukazana jako niewinna i krucha istota, zamordowana przez siostrę.

Całkowitym przeciwieństwem Aliny, jest Balladyna. Równie piękna i zgrabna jak siostra, lecz jej włosy mają odcień brązu. Z charakteru jest chłodna i surowa. Nie dba o swoich najbliższych, a w szczególności o matkę, którą zostawia w osamotnieniu. Jej zachowanie jest zazwyczaj impulsywne i nie myśli o konsekwencjach swoich decyzji. Jest bezwzględna w dążeniu do celu, aby zdobyć władzę jest w stanie popełnić zbrodnię, która niesie za sobą następne. Z czasem możemy dostrzec, że Balladyna to przebiegła i chciwa osoba. Jej zdolność manipulacji jest wręcz imponująca. Potrafi zrobić dosłownie wszystko, aby zdobyć władzę i bogactwo. Balladyna jest dobrym przykładem bohaterki fatalnej. Uwodzi ona księcia, co daje jej pożądany cel, a następnie niszczy każdego co stanie jej na drodze.

Ostatnim portretem bohaterki, który chciałbym przedstawić jest Aldona z powieści "Konrad Wallenrod" Adama Mickiewicza. Dziewczyna jest Litwinką, córką Kiejstuta. Prowadzi szczęśliwe i spokojne życie. Kocha swoją ojczyznę całym sercem i była dumna z tego, że jestem Litwinką. Jej uroda przyciąga uwagę wielu młodzieńców. Aldona i jeden z krzyżaków zakochują się w sobie, a sama kobieta odchodzi od pogaństwa. Aldona zostaje szczęśliwą i oddaną żoną Waltera Alfa. Ich błogosławieństwo nie trwa zbyt długo. Mąż opuszcza Litwę. Od tego momentu życie Aldony staje się jednym pasmem udręk. Zamyka się najpierw w klasztorze za Niemnem. Później, gdy Walter Alf przybywa jako Konrad Wallenrod do Malborka, Aldona porzuca klasztor i każe zamurować się w wieży koło malborskiego zamku jako pustelnica. Teraz życie spędza na modlitwach i nocnych rozmowach z mężem. Nikt nie ogląda jej twarzy. Ona sama twierdzi, że jest szczęśliwa, bo może być w pobliżu męża. Na prawdę jednak ta kobieta tęskni za domem rodzinnym, za utraconym spokojem i szczęściem małżeńskim. Jej tragedia wynika z miłości do człowieka, który musiał poświęcić swoje życie dla ojczyzny i z głębokiej wiary w zasady religii, którą przyjęła. Dla tej pary jedynym rozwiązaniem jest śmierć. Aldonawierzy, że miłość połączy ich po śmierci. Aldona jest przykładem kobiety, która została pokrzywdzona przez uczucia- tęsknotę i miłość.

Podsumowując, mogę stwierdzić, że w epoce romantyzmu występuje wiele portretów bohaterek, lecz każda z nich jest prowadzona przez emocje i uczucia. Pomimo różnorodności charakterów można dostrzec podobieństwo. Słowa A. Mickiewicza "Kobieto! puchu marny!" obrazuje to, że kobietą ciężej niż mężczyzną utrzymywać jednoznaczne uczucia i poglądy, a przez to można przedstawić je na wiele różnych sposobów.