Czy uczucia pomagają, czy przeszkadzają w osiągnięciu celu? Odpowiedz na pytanie, odwołując się do „Ślubów panieńskich” i innych wybranych utworów oraz własnych przemyśleń.

Uczucia towarzyszą nam w każdej chwili, od momentu narodzin, gdy potrzebujemy by ktoś nas przytulił, ogrzał i sprawił, że nie czujemy się samotni, aż po śmierć. W miarę rozwoju coraz bardziej odczuwamy i rozpoznajemy emocje i namiętności, które nami kierują. Wszystko, co robimy ma związek z naszymi uczuciami, pasjami, dlatego nie można odseparować się od uczuć i sprawić, że nie będą nam towarzyszyć. Zastanawiające jest czy należy kierować się uczuciami, czy zostawić je na boku, jeśli oczywiście da się to zrobić? Czy uczucia pomagają czy przeszkadzają w osiągnięciu zamierzonego celu?

Kierując się emocjami możemy zatracić siebie i działać na korzyść innych, bądź iść po trupach, by dotrzeć do postawionego sobie celu, tym samym realizując siebie. Z pozoru mogłoby się wydawać, że uczucia przeszkadzają nam w osiągnięciu swoich zamiarów, lecz z drugiej strony pomagają stanowiąc siłę napędzającą nas do działania, dlatego uważam, że uczucia pomagają nam w osiągnięciu swoich celów, gdyż są motorem, dzięki, któremu możemy się zmobilizować oraz nadają naszym doświadczeniom sens, barwę i nakreślają sytuację, w której się poruszamy. Emocje organizują naszą aktywność i to właśnie dzięki nim wiemy, czego chcemy.

Epoka romantyzmu sprawiła, że ludzie zaczęli się kierować uczuciami zwłaszcza nadzieją, wiarą i miłością. Podobnie postąpił Konrad Wallenrod wybierając drogę ku nadziei, którą sam uważał za praktycznie niemającą szans spełnienia. Wiedząc, że nie jest w stanie sam sprostać wielkiej sile zakonu krzyżackiego, mimo wszystko postanowił spróbować wyzwolić ojczyznę. Porzucając ukochaną kobietę, kierując się impulsem, oraz nadzieją na lepsze losy kraju, za pomocą lisich podstępów szukał szczęścia. „Kochał swoją żonę, lecz miał duszę szlachetną; /Szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie.” Ojczyzna była do niego najważniejsza, była całym sensem jego życia. Kierując się uczuciami nie zważając na siebie przelewał krew, cierpiał i zginął za wolność ojczyzny. „Słodszy wyraz nad wszystko, wyraz miłości, któremu / Nie masz równego na ziemi, oprócz wyrazu - ojczyzna" ". Choć zachował się jak szaleniec porzucając Aldonę, przegrywając swoją młodość i uczucie szczęścia osobistego, kierując się emocja patriotyczną osiągnął swój cel, zrealizował i stał się bohaterem.

Wierny swojemu uczuciu, które doprowadziło go do osiągnięcia celu był także Jacek Soplica. Młody chłopak zakochany w Ewie Horeszkównie poniósłszy klęskę, gdy Horeszka odrzucił jego prośby o rękę córki, stracił sens i zaczął hulaszcze życie, swoje smutki topiąc w alkoholu. Żyjąc jako awanturnik, buntownik później jako morderca z czasem zrozumiał, że miłość nie może być powodem całkowitego zrujnowania życia. Chowając żonę, godząc się z jej śmiercią i przeżywając morderstwo, Horeszki sprawił, że to samo uczucie miłości udało mu się przelać na inna osobę: opiekując się Zosią, oraz przyjmując imię Księdza Robaka wiodąc życie emisariusza darzył miłością ojczyznę. Dążył również do pogodzenia dwóch zwaśnionych rodów, uratował życie Hrabiemu zasłaniając go własnym ciałem przed kulą moskala oraz Gerwazego. Jego uczucie ciągle ewaluowało, miłość przelewał na różnych ludzi i sytuacje. Targany namiętnościami końcu osiąga swój cel: spowiada się z wydarzeń całego życia ze spokojem ujawniając swoją prawdziwą naturę, odpokutowując za popełnione winy.

Kierując się uczuciem „magnetycznej” miłości Albin za pomocą podstępu zdobywa w końcu serce ukochanej Anieli. Pokazuje rozwój uczucia miłości, którym się kieruje jego nieśmiałe początki, rozkwit aż wreszcie zwycięstwo. Miłość przeplatająca się z intrygą (udając uczucie do innej Anieli, prosi Anielę pod pretekstem zwichnięcia ręki o napisanie listu do „wymyślonej” ukochanej) jest uczuciem wielkim, prawdziwym, szczęśliwym, pobudzającym inteligencję i spryt. Natomiast Albin ma udawać, że kocha Anielę a nie Klarę, do której ma zalecać się Radost. Klara przerażona perspektywą wyjścia za mąż za starszego mężczyznę, natychmiast dostrzega zalety Albina, oraz Aniela wzruszona miłością Gustawa zakochuje się w nim. Obaj mężczyźni kierujący się uczuciem miłości osiągają zamierzone cele, co objawia się w zaręczynach Anieli z Gustawem i Klary z Albinem. Uczucie i w tym przypadku jest motorem postępowania bohaterów. Obaj wierzą w potęgę tego uczucia i podkreślają, że jest ono najważniejsze.

Kierując się w życiu uczuciami zawsze odnajdziemy cele, które sobie postawiliśmy. Od uczuć nie można się uwolnić: nie da się ich zostawić za rogiem, bądź zgubić w kieszeni, zawsze będą nam towarzyszyć czy tego chcemy czy nie. Z biegiem czasu stajemy się coraz bardziej doświadczeni i uczymy się rozpoznawać nasze uczucia, nazywać je i tłumić, lecz nigdy nie uda nam się ich wyeliminować. Życie, w którym uczucia są tłumione jest płytkie, skryte i niedostrzegalne. Tak naprawdę to właśnie dzięki ich obecności oraz dzięki temu, że popychają nas do realizowania swoich zamierzeń osiągamy to, co chcemy zdobyć, co jest dla nas ważne.

(Praca na ocene dobra, ponieważ zbyt schematycznie potraktowane są utwory- rozwinąć należy również zakończenie)