Fajdros
Koncepcja duszy u Platona i Arystotelesa
Człowiek według Platona jest najważniejszą istotą w świecie zewnętrznym. Złożony z ciała i duszy, zamyka w sobie zarówno świat zewnętrzny, jaki coś ze świata idealnego. Podstawowym składnikiem jego bytu jest dusza. W swej istocie należy ona do...
Uwagi o Uczcie Platońskiej
„Uwagi o platońskiej „Uczcie” i nie tylko” Tematem niniejszej pracy jest „Uczta” Platona. Wg Władysława Witwickiego, polskiego tłumacza dzieła, opisane w „Uczcie” spotkanie miało miejsce w 415 p.n.e.. O jego czasowym usytuowaniu mogą...
O miłości w "Uczcie" Platona.
Dialog uczonych mężów greckich to nie tyle pochwała boga miłości, Erosa, ile dyskusja o cechach i naturze zjawiska tym mianem określanego. Platon nie wyjaśnia istoty miłości, nie podsuwa nam gotowej jej definicji. Nie wyjaśnia fenomenu miłości (co...
Koncepcja duszy wg Platona i Arystotelesa.
W filozofii od wieków toczy się spór pomiędzy zwolennikami tradycji platońskiej i arystotelesowskiej. Dla Platona człowiek to dusza uwięziona w ciele, zaś dla Arystotelesa , a potem i św. Tomasza
Koncepcja duszy u Platona i Arystotelesa
. Opowiadał się za koncepcją duszy nieśmiertelnej. Kontynuując i rozwijając dalej naukę pitagorejczyków o nieśmiertelności duszy , Platon nauczał, że śmiertelne ciało człowieka jest więzieniem dla duszy
Podstawowe zagadnienia stanowiska filozoficznego Arystotelesa
" - materia i forma. 4.istota rzeczy Dla Arystotelesa forma była ważniejsza, i zajmowała to miejsce gdzie u Platona idea. Wyrosłą w jego rozważaniach na główny czynnik poznania, jak i bytu. A
Państwo Platona, a państwo Arystotelesa
wspólnota ludzi tworzących państwo. Nie chodzi tu jednak o zapewnienie wszystkim obywatelom dóbr materialnych w granicach państwa (tak jak u Platona ), te bowiem są ulotne i nie dają pełni szczęścia
Poglądy Arystotelesa i Platona w „Historii Filozofii” Tatarkiewicza
przyjmie się, iż jest zbudowana celowo. Cel u Platona stał się podstawową zasadą wyjaśniania przyrody. Celowość i rozumny ustrój świata kazały mu, jak pisał, wierzyć w istnienie bóstwa, które rozumnie