W pierwszych latach istnienia Królestwa Polskiego jego sytuacja gospodarcza nie przedstawiała się pomyślnie. Państwo to było zniszczone w wyniku wojen, jakie toczyły się, również na jego terytorium, za czasów Napoleona. Do osłabienia gospodarki przyczyniła się też okupacja rosyjska od 1813 roku.
Korzystając jednak z praw nadanych w konstytucji, po1815 roku przystąpiono do intensywnych prac nad poprawą stanu gospodarczego państwa. Dzieło to zainicjował minister skarbu w rządzie Królestwa Polskiego książę Ksawery Drucki-Lubecki. Jego zasługą było zrównoważenie budżetu Królestwa, a także rozwój przemysłu włókienniczego (Zgierz, Zduńska Wola, Pabianice, Lublin). Duży wpływ na to miało skorzystanie z ceł protekcyjnych wprowadzonych przez Rosję. Skutecznie zabezpieczały one Królestwo Polskie przed konkurencją towarów zachodnioeuropejskich. Z drugiej strony bardzo niskie cła na towary produkowane w Królestwie Polskim i sprzedawane w Rosji (1-3% wartości towaru) spowodowały, że Rosja stała się chłonnym rynkiem zbytu. Rozwijał się także przemysł wydobywczy (rudy żelaza i miedzi) w tzw. Zagłębiu Staropolskim, w okolicach Kielc i Sandomierza.
Duży udział w rozwoju tego regionu miał Stanisław Staszic, założyciel w 1816 roku w Kielcach trzyletniej Szkoły Górniczej.
Pamiętać trzeba również, że w 1828 roku w Warszawie założono Bank Polski. W efekcie bilans gospodarczych osiągnięć Królestwa Polskiego w latach 1815-1830 przedstawiał się imponująco. Wiele z założonych wówczas przedsiębiorstw istniało aż do XX wieku.
Od lewej: Stanisław Staszic i Ksawery Drucki-Lubecki