1. ‘drąg drewniany, patyk, laska’; 2. w liczbie mnogiej kije ‘uderzenia kijem, bicie’; 3. stpol. (XV-XVI w.) ‘kłoda, dyby’.
Pochodzenie:
Od XIII w.; ogsłow. (por. czes. kyj ‘kij, maczuga’, ros. dialektalne kij ‘kij, pałka’, słoweń. kîj ‘drewniany młot, maczuga’) < psłow. *kyjь ‘młot, maczuga, kij’ –nazwa narzędzia utworzona od psłow. *kuti ‘kuć’ (patrz KUĆ); odpowiednikw lit. kujis ‘ciężki młot kowalski’; pierwotnie ‘to czym się uderza’.
poleca
b/d
kijanka
‘proste narzędzie drewniane’; wcześniej w stpol. formach kijań / kijan
poleca
b/d
kijek
zdrobnienie.
Podobne teksty: