1. ‘obrabiać plastycznie metal’; 2. ‘okuwać metalem’; 3. ‘podkuwać’; 4. ‘rąbać, kruszyć, wyrąbywać, wykuwać coś w twardym materiale’; 5. ‘uderzać w coś, stukać’.
Pochodzenie:
Od XVI w., częste od XVIII stulecia; ogsłow. (por. czes. kovat; kout, ros. kovať) < psłow. *kovati ‘bić metal młotem, kuć, okuwać’ – pokrewne z lit. kauti ‘bić, ciąć; zabijać’, łot. kaût ‘ts.’ oraz stniem. houwan (dziś niem. hauen) ‘bić, ciąć, rąbać, siekać, kuć’; podstawą pie. *kau- / *kәu- ‘bić, ciąć, siec’; w językach słow. nastąpiła specjalizacja znaczenia w ‘bić, obrabiać metal młotem’.
Pierwotna postać
W stpol. od XIV w. występowało w starszej postaci kować, kuję ‘bić metal młotem; bić monetę; zakuwać w kajdany’.
Obecna postać
Pol. bezokolicznik kuć jest wtórny, zbudowany na bazie odmiany czasu teraźniejszego czasownika kuję.
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
kuźnia
‘warsztat kowalski’; od XVI w.; ogsłow. < psłow. *kuznьja ‘warsztat kowalski’ < psłow. *kuznь ‘obróbka metalu, kucie’ > ‘przedmioty kute z metalu’ (stpol. kuźń, kuźni ‘moneta’) < *kovati; w XV w. słowo występowało w postaci kuźń i kuźnica ‘mennica; jej stempel; moneta’
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
okuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
podkuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
przekuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
skuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
ukuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
wykuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zakuć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
kuwać
forma wielokrotna -kuwać w czasownikach przedrostkowych: okuwać, podkuwać, przekuwać, przykuwać.
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta