Rzadko na moich wargach –
Niech dziś to warga ma wyzna –
Jawi się krwią przepojony,
Najdroższy wyraz: Ojczyzna.
Widziałem, jak ją na rynkach
Gromadzą kupczykowie,
Licytujący się wzajem,
Kto Ją najgłośniej wypowie.
(Jan Kasprowicz, Rzadko na moich wargach)
poleca
b/d
Dająca sławę
Już w antyku obronę ojczyzny uważano za zaszczytny obowiązek. Grecki poeta Tyrteusz, zagrzewający do walki (od jego imienia pochodzi termin poezja tyrtejska), pisał: Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu, Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny (...) (Tyrteusz, „Rzecz to piękna...” , tłum. Włodzimierz Appel) Podobnie Jan Kochanowski głosił: A jeśli komu droga otwarta do nieba, Tym, co służą ojczyźnie. Wątpić nie potrzeba, Że co im zazdrość ujmie, Bóg...
poleca
86%
7 głosów
Zamknięta, sarmacka
Polska sarmacka, broniona np. przez Paska ( Pamiętniki ) czy opisanych w Trylogii Sienkiewiczowskich rycerzy, to Polska, w której mieszka naród wybrany, pochodzący od starożytnego bitnego ludu Sarmatów. Dumni, skłonni do wojen z poganami, zamknięci na nowinki i chwalący swój porządek rycerze to np. ukazany we wszystkich częściach Trylogii pan Zagłoba. Ironicznie o Polakach określających się mianem Sarmatów pisał Jacek Kaczmarski (płyta Sarmatia ), przy okazji utrwalił jednak różne...
poleca
32%
19 głosów
Metafory matki, okrętu, sukna
Jeszcze w epoce staropolskiej, a konkretnie w kazaniach księdza Piotra Skargi utrwaliły się do dziś funkcjonujące metafory Polski – dobrej matki i tonącego okrętu. Motyw Polski – matki złożonej w grobie – pojawia się w Epilogu poematu Mickiewicza: O Matko Polsko! Ty tak świeżo w grobie Złożona – nie ma sił mówić o tobie! (Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz ) Z kolei w Potopie pojawia się w rozmowie księcia Bogusława Radziwiłła z Kmicicem metafora sukna, które wszyscy ciągną w swoją...
poleca
63%
32 głosów
Obiekt miłości pisarzy oświecenia
O miłości do ojczyzny pisali chętnie pisarze oświecenia. To z tej epoki pochodzi słynny Hymn o miłości ojczyzny pióra Ignacego Krasickiego, patetyczny, o niewątpliwie patriotycznej wymowie. Sugeruje on, że za wspieranie ojczyzny warto nawet gorzko płacić: „Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać” i że patriotyzm jest warunkiem szlachectwa. Pieśń ta była hymnem Szkoły Rycerskiej.
poleca
67%
3 głosy
Idealizowany obiekt marzeń emigrantów
P ocząwszy od epoki romantyzmu rozpoczyna się nurt emigracyjnej, idealizującej ojczyznę poezji i prozy. Powstają pełne nostalgii utwory Juliusza Słowackiego takie jak Hymn , w którym Polska pojawia się jako wytęskniony kraj, gdzie poeta chciałby zostać pochowany, kraj piękna i... fruwających nad polskim ugorem bocianów. Ten motyw pojawia się też w poezji Norwida, idealizującej Polskę jako kraj zamieszkany przez ludzi pobożnych, szlachetnych, serdecznych: Do kraju tego, gdzie kruszynę...
poleca
39%
39 głosów
Przekleństwo poetów i pisarzy; narodowy balast
W pewnym momencie, zwłaszcza po odzyskaniu niepodległości, poeci uznają ojczyznę za temat uciążliwy, chcą wyzwolić się od niego i pisać nareszcie „normalnie”. Poeci dwudziestolecia międzywojennego oświadczają: „Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada” (Antoni Słonimski, Czarna wiosna ) i postulują: „A wiosną – niechaj wiosnę, nie Polskę zobaczę” (Jan Lechoń, Herostrates). W powojennych utworach Gombrowicza, kpiących z Polski Sienkiewiczowskiej, Polski stereotypów, Polski– przedmurza...
poleca
b/d
Polska wojenna
A jednak w momentach ważnych, momentach klęsk i zwycięstw powracają heroiczne tony. Motyw ojczyzny pojawia się nie tylko w dramatach romantycznych i całej literaturze romantyzmu i pozytywizmu, traktującej o narodowych zwycięstwach ( Trylogia , Krzyżacy ) i powstaniach. Tony patriotyczne dostrzeżemy także w poezji w przededniu II wojny światowej (tyrtejski Bagnet na broń Broniewskiego) czy poezji dokumentującej codzienność bombardowań i walki (pieśni powstania warszawskiego, tom...
poleca
50%
12 głosów
Ojczyzna – PRL
Bardzo specyficznie mówi o swej PRL-owskiej ojczyźnie Rafał Wojaczek w dość bluźnierczym wierszu . Konwencja wzniosła, patetyczna, związana z patronką Polski – Matką Boską miesza się tu z przyziemnymi szczegółami, niekiedy bluźnierczym konkretem. Atrybutom Matki Boskiej(mądrość) i litanijnym określeniom Maryi („Matko mądra jak wieża kościoła”) towarzyszą wyrażenia spod budki z piwem („i troskliwa jakby bufetowa”, „matka dobra jak piwo żywieckie”, „dwie setki”). Prócz tych dwu kręgów...
poleca
b/d
Polska groteskowa
Innym sposobem mówienia o PRL-u jest... groteska. Stosuje ją w Małej apokalipsie Tadeusz Konwicki. Ukazana w niej zostaje ojczyzna kaleka, dziwny twór zależny od ZSRR i pretendujący do zostania kolejną republiką Związku Radzieckiego. Na główny obiekt stolicy wyrasta Pałac Kultury – dowód naszej służalczej zależności i potęgi sąsiada. Widzimy Warszawę w dniu święta, Warszawę transparentów, haseł, przemówień, bankietów, a jednocześnie ukrywającą się za tą fasadą bylejakość – nawet zapałki...
poleca
50%
6 głosów
Mała ojczyzna
W literaturze współczesnej karierę robi pojęcie małej ojczyzny. Kraina dzieciństwa,najbliższe otoczenie, które kształtuje człowieka na przyszłość, koloryt lokalny Gdańska, Beskidów, Warszawy czy zwłaszcza magicznych dla literatury polskiej Kresów pojawia się często jako tzw. motyw centralny w autobiograficznej przeważnie prozie. Przestrzenie Kresów, ziem utraconych, magicznych i często idealizowanych (jeszcze w Panu Tadeuszu !) penetrują: Czesław Miłosz (zwłaszcza w quasi-autobiograficznej...
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta