Chrześcijaństwo

Religia Chrześcijańska

Chrześcijaństwo to jedna z wielkich religii monoteistycznych, wyznawana ob. przez ok. 30% ludności świata. Spośród blisko 1,8 mld chrześcijan ok. 970 mln stanowią katolicy, 300-450 mln protestanci, ok. 150 wyznawcy prawosławia, ok. 60 mln anglikanie, ok. 30 mln członków starożytnych Kościołów wschodnich; ok. 150 mln należy do różnego rodzaju sekt. Chrześcijanie przeważają w strukturze religijnej Europy, obu Ameryk i Australii, w Afryce stanowią ok. 33% ludności, w Azji - nieznaczną mniejszość.
Religia ta powstała na Bliskim Wschodzie, w ówczesnej prowincji rzymskiej Judei, zwanej później Palestyną, w wyniku nauczycielskiej i działalności Jezusa Chrystusa oraz Jego odkupicielskiej śmierci na krzyżu i zmartwychwstania. Pierwsza wspólnota chrześcijańska ukształtowała się w Jerozolimie wokół apostołów. Tworzyli ją Żydzi nawróceni bądź jeszcze za życia Jezusa, bądź w wyniku pierwszej katechezy św. Piotra, wygłoszonej w związku z zesłaniem Ducha Św. (ok. 30 n.e.); praktykowali chrzest i Eucharystię.
Założycielem chrześcijaństwa był Jezus Chrystus, który urodził się w Palestynie około 6 r. p.n.e. Podstawową formułą dotyczącą Jezusa Chrystusa w chrześcijaństwie jest, że Jezus Chrystus, będąc Synem Bożym, narodził się jako człowiek, nauczał, czynił cuda, cierpiał, umarł na krzyżu, zmartwychwstał i założył kościół, któremu polecił nauczać wszystkie narody.

Biblia

Biblia to Święta Księga religii chrześcijańskiej.
Niektóre z ksiąg biblijnych istniały w przekazie ustnym na długo przed tym, zanim zostały spisane. Wielu krytyków próbowało, z różnym powodzeniem, badać owe ustne formy. Jednak dziś uznaje się, że najstarsze teksty Starego Testamentu, czyli Pięcioksiąg i część Psalmów, powstały w XIII w. p.n.e. Pisanie tej części Biblii zakończono w I w. p.n.e. Nowy Testament powstawał najprawdopodobniej od 51 do 91 r. po narodzeniu Chrystusa. Wtedy zostały napisane najstarsze księgi ? Ewangelia i Apokalipsa św. Jana.
Już na początku trzeba zaznaczyć, że Biblia ma wielu autorów. Prace nad ustalaniem autorstwa poszczególnych ksiąg trwały przez wiele lat. Dziś uznaje się, iż najważniejszymi autorami byli: Mojżesz, Samuel, Dawid (znaczna część Psalmów), Salomon (większa część Przysłów, Jeremiasz. W Nowym Testamencie mamy czterech autorów ewangelii: Mateusza, Łukasza, Marka, Jana. Świętemu Łukaszowi przypisuje się także autorstwo Dziejów Apostolskich, Jan jest autorem Objawienia (Apokalipsy) oraz trzech Listów Apostolskich. Innymi autorami listów są Piotr i Paweł.
Biblia, nazywana inaczej Pismem Świętym Starego i Nowego Testamentu, uznawana jest za zbiór ksiąg świętych judaizmu i chrześcijaństwa. Słowo ?biblia? oznacza z greckiego księgi (biblos ? łodyga papirusu, książka), natomiast słowo ?testament? to z języka łacińskiego przymierze (łac. testamentum). Przymierze ma symbolizować układ zawarty między Bogiem a ludźmi (wiernymi). Na mocy tegoż układu Bóg obdarza łaskami wszystkich tych, którzy stali się Jego ludem. I tak: w Starym Testamencie czytamy o historii przymierza Boga z ludźmi zawartego z Noem, Abrahamem, Mojżeszem i Dawidem, a w Nowym Testamencie (nie przekreślając Starego Testamentu), mamy historię życia i działalności Jezusa Chrystusa.

Śmierć w wyobrażeniu chrześcijan

Według wierzeń religii chrześcijańskiej po śmierci dusza człowieka może udać się do jednego z trzech miejsc: piekła, nieba lub czyśćca.
Wszystkie dusze znajdujące się w czyśćcu będą zbawione.Kara czyśćcowa polega na czasowym pozbawieniu możliwości oglądania Boga. Przez czasowe oddalenie od Boga w czyśćcu dokonuje się oczyszczenie, a pomoc i uwolnienie może przynieść modlitwa i Msza święta. Dusze, które przejdą w czyśćcu oczyszczenie dojdą do nieba. Kara czyśćcowa jest zależna od ilości i grzechów, ale kar w czyśćcu nie można porównywać do cierpień w piekle. Dusze zesłane tam przeżywają radość, bo wiedzą że będą oglądać Boga
Piekło jest konsekwencją wolności człowieka - wolności nadużytej. Właśnie w piekle, po śmierci, spotyka nas kara za grzechy popełnione za życia. W życiu człowieka piekło powstaje gdy ten odrzuca Boga. Istota kary piekielnej polega na pozbawieniu człowieka uszczęśliwiającego widzenia Boga.
Niebo to przebywanie z Chrystusem, które nigdy się nie kończy. Najpełniej charakteryzuje je określenie "na zawsze szczęście". Dostępują go wszyscy zbawieni. Jest to widzenie Boga, którego przedmiotem jest tajemnica osób - Trójca Święta. Niebo jest dla każdego szczęściem indywidualnym, nie przemijającym, którego nikt nie jest w stanie nam odebrać. Niebo to przebywanie ze zbawionymi, gdzie nie ma osamotnienia. To najwyższy stopień bytowania, ale nie jest to miejsce a stan.