Wywiad o przyrodzie z niewidomą osobą

Dziennikarz: Witam cię Klaudio!
Klaudia: Również witam! Wczoraj ktoś mi powiedział, że razem pójdziemy do lasu opowiedz
mi o nim, bo jak sama rozumiesz ja nie widzę.

D: Oczywiście, na pewno jak zwykle doskonale wszystko sobie wyobrazisz.
K: Dziękuję, że mnie chwalisz.

D: Nie ma za co.
K: Więc chodźmy - Klaudia i Weronika udają się na spacer do lasu.
Klaudia woła - Weronika chodź mi opowiedz o przyrodzie.

D: Więc, drzewa mają brązowy pień i zieloną koronę z liści, a w jesień zmieniają one barwy na kolor: żółty, pomarańczowy, brązowy i czerwony.
K: A powiedz coś o zwierzętach.

D: Pewnie. Wiewiórki są rude i mają piękny puszysty ogon, lisy są duże i rude, a ogonki mają prawie jak wiewiórki. Domowe zwierzaki to psy, chomiki, szczurki. Są one małe, kotki i psy rosną duże chociaż psy są większe. A chomiczki i szczurki są małe dlatego umieszczone one są w klatkach.
K: Ojejku. To co mi opowiadasz jest takie ciekawe. Dzięki, ale tak szybko czas mija, że muszę iść do domu. Odprowadzisz mnie?

D: No pewnie że tak. Chodźmy.
K: Dzięki za odprowadzenie spotkajmy się jutro. Pa.

D: Pa.
[Dziewczęta poszły do swych domów. Klaudia kilka lat później odzyskała wzrok i powiedziała, że to, co jej tłumaczyła Weronika było jeszcze piękniejsze niż w jej myślach. Postanowiły zostać przyjaciółkami. Jako dorosłe pracują z osobami niewidomymi i niepełnosprawnymi.]