"Oda do młodości"- manifestem romantyzmu.

"Oda do mlodości" powstała w 1820 roku i stała się hymnem organizacji Filomatów i Filaretów. Należy ją uważać za manifest pokolenia romantyków. Jest to apoteoza buntu i młodości. Wiersz rozpoczyna się apostrofą do młodości (Młodości! Dodaj mi skrzydła!), z złodością wiąże się siła uczuć, solidarność w działaniu, dążenie do wspólnego celu, wyjątkowa energia i aktywnośc. Podmiot zwraca się do ludzi młodych i z jednej strony uświadamia im ich atuty oraz ogromne możliwości w działaniu, a z drugiej strony nakazuje im działania zmierzające do przebudowy porządku w świecie.

Podmiot pragnie wyzwolić w młodych ludziach aktywność większą niż to możliwe

"Ta sięgaj, gdzie wzrok nie sięga,
łam czego rozum nie złamie:
Młodości! Orla twych lotów potęga,
Jako piorun twoje ramię".

Podmiot ma wyobrażenie, że jedynie taka postawa młodych oraz ich solidarność zapewnią zwycięstwo

"Witaj jutrzenko swobody, Zbawiena za tobą słońce"

Podmiot utożsamia się z młodymi ludźmi i również na siebie nakłada obowiązek przebudowy świata. Świadczy o tym zastosowanie 1 os l mn: opaszmy, zestrzelmy, uczmy się. W innym miejscu wiersza ujawnia się w 1 os l.poj (dodaj mi, wzlecę) i zwraca się do młodości, by dodała mu sił do oderwania się od postarzałego oświeceniowego świata.