Schiller Friedrich

Wybitny niemiecki poeta, dramaturg i teoretyk literatury.Odegrał znaczącą rolę w kształtowaniu świadomości polskich romantyków (wpływy widoczne w twórczości Mickiewicza, Słowackiego) oraz europejskiej literatury romantycznej. Należał do grona uczestników rewolucji kulturalnej, która została określona mianem „burzy i naporu” (niem. Sturm und Drang). Jego poglądy były w opozycji do oświeceniowego racjonalizmu i klasycyzmu. Jako zwolennik indywidualizmu, podkreślający wartość praw naturalnych, występował przeciwko feudalizmowi. Głosił ideały wolności i sprawiedliwości, był wyrazicielem romantycznego buntu jednostki wobec ograniczeń społeczno-kulturalnych. Dał temu wyraz w dramacie Zbójcy (1781) oraz w tragedii Intryga i miłość (1783). Jest autorem słynnej Ody do radości (1785), która stała się wzorem dla Mickiewiczowskiej Ody do młodości. Beethoven skomponował do niej muzykę (IX symfonia) i po latach została zaadaptowana muzycznie na hymn Unii Europejskiej. Schiller prowadził także badania nad filozofią i sztuką. Pisał rozprawy, np. Listy o estetycznym wychowaniu człowieka i inne rozprawy (1795). Jest autorem znanych ballad, np. Rękawiczka, Pieśń o dzwonie.