Wiatry i ich rodzaje - Blizzard, Bora, Chinook, Mistral, Sirocco, Scirocco, Tramontana, Samum, Chamsin, Hamsin

Blizzard (wiatr) - (ang. zamieć, zadymka) to mroźny, silny (do 80-90 km/h) wiatr północno-zachodni wiejący w południowej Kanadzie i północnej części Stanów Zjednoczonych. Przynosi on znaczne spadki temperatury (sięgające nawet 30 st. C) oraz bardzo obfite opady śniegu.

Bora (z gr. boras = 'wiatr północny') — chłodny, suchy i porywisty wiatr wiejący na dalmatyńskim wybrzeżu Morza Adriatyckiego.

Powstaje najczęściej zimą, gdy nad lądem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad morzem przeważa ciśnienie niskie. Zimne powietrze gromadzi się za Górami Dynarskimi, później przekracza barierę górską i opada w stronę wybrzeża. Wiatr ten przechodząc nad morzem nasyca się wilgocią. Stąd nazwa ta, a dokładniej bora scura (= 'bora ciemna'), używana jest na włoskim wybrzeżu południowego Adriatyku dla określenia chłodnego i wilgotnego wiatru wiejącego od strony morza.

Podobne wiatry występują również w innych górach Europy i ogólnie nazywane są wiatrami typu bora. Przykładem mogą być tu: euroclydon w Grecji, helm w Anglii.

Chinook (z języka miejscowych Indian chinook = 'pożeracz śniegu') - ciepły, suchy i porywisty wiatr typu fenowego, wiejący ze wschodnich stoków Gór Skalistych na równiny. Może spowodować gwałtowny wzrost temperatury nawet o kilkanaście stopni Celsjusza w ciągu zaledwie kilku godzin - stąd jego nazwa. W roku 1988, w którym były rozgrywane Zimowe igrzyska olimpijskie w Calgary bardzo utrudniał rozegranie niektórych konkurencji (przede wszystkim zjazdowych) powodując gwałtowne wytapianie, bądź też parowanie pokrywy śnieżnej.

Mistral (Provenal; wiatr mistrz, od Maestre - mistrz, pan, majestro) to suchy, zimny, porywisty wiatr wiejący w południowej Francji poprzez Masyw Centralny. Jest on związany z lokalnym układem cyrkulacji powietrza – pojawia się, gdy nad wschodnim Atlantykiem tworzy się ośrodek wysokiego ciśnienia, a nad Europą Zachodnią przemieszcza się układ niskiego ciśnienia. Kierunek i siła mistralu nad Morzem Śródziemnym są modulowane przez Alpy, Pireneje, i Masyw Centralny. Mistral najczęściej pojawia się w okresie zimowym i wiosennym i stanowi duże zagrożenie dla upraw w tym regionie. Z drugiej strony wiatry mistralowe są znakomite dla windsurfingu.

Front chłodny w północnej Francji oddziaływuje z Alpami i wymusza przepływ zimnego powietrza w kierunku doliny Rodanu. Początek mistralu zależy nie tylko od cyrkulacji w północnej Francji, ale także od czynników lokalnych. Jednym z nich jest wiatr Tramontane, który zależy od podobnych czynników co mistral, ale jest związany z przepływem koło Pirenejów.
(Mistral, jeden z najsłynniejszych wiatrów w Europie, tworzy się zazwyczaj przy przejściu niżu w północnej Europie oraz związany jest z występującym w tym samym czasie wyżem u wybrzeży Hiszpanii. Mistral zależy też od rozwoju niżu w Zatoce Liońskiej lub w okolicach Genui.)
Mistral jest przykładem wiatru katabatycznego.

Sirocco, scirocco (z fr. sirocco i wł. scirocco) — suchy i gorący wiatr wiejący w basenie Morza Śródziemnego (głównie Półwysep Apeniński, Sycylia, Sardynia i Korsyka). Wieje z kierunków południowego lub południowo-wschodniego, znad Afryki lub Półwyspu Arabskiego, przynosząc znad Sahary i innych pustyń tumany piaszczystego pyłu. Wieje najczęściej na wiosnę, choć niekiedy występuje zimą powodując opady czerwonego śniegu.
Początkowo sirocco ma charakter wiatru suchego i zapylonego, po przejściu przez morze, na terytorium Włoch, Dalmacji, Sycylii, staje się bardziej wilgotny, a po przekroczeniu gór (np. w północnej części Sycylii) przybiera postać ciepłego, suchego wiatru typu fen (fhn).

Tramontana (z łac. transmontanus = 'mieszkający za górami').
We Włoszech - chłodny wiatr północny lub północno-wschodni, wiejący na zachodnim wybrzeżu Włoch i Korsyki. Powstaje w sytuacji, gdy nad Morzem Adriatyckim panuje niskie ciśnienie, a nad zachodnią częścią Morza Śródziemnego lub w Alpach - wysokie.

We Francji - jest to także wiatr północno-zachodni w południowej części kraju oraz w północnej Katalonii. Wieje wzdłuż Pirenejów i wschodnio-południowej części Masywu Centralnego. Często (mylnie) nazywany jest mistralem, jednak jest wywołany podobnymi czynnikami i ma zbliżoną charakterystykę.

Samum (z arab. samma = 'truć'), chamsin, hamsin - gwałtowny, suchy i gorący wiatr wiejący na pustyniach Afryki Północnej i Półwyspu Arabskiego oraz w ich sąsiedztwie. Samumy wywołują burze pyłowe i piaskowe. Występują najczęściej w okresie od kwietnia do czerwca. Występuje najczęściej tuż przed nadejściem frontu chłodnego i wieje bardzo krótko (15-20 min.). Porywy chamsin niosą wielkie ilości pyłu i piasku, temperatura powietrza wzrasta do ok. 40C, a wilgotność szybko spada (do 10%). Wieje najczęściej od kwietnia do czerwca, zazwyczaj pojawia się ok. 4-6 razy i trwa 2-3 dni.