J.F. HERBART (1776-1841)
Dzieło „Podręcznik pedagogiki“ pierwszy podręcznik, ur.się w Niemczech, studiował na Uniwerystecie Jena, 1797-1800 był nauczycielem domowym, wychowywał 3 synów, napisał relacje dla ojca dzieci. Mają 26 lat - 1802 dzięki obserwacją z wychowania uzyskał habilitację z pedagogiki, od tego momentu powstały Katedry. 1809 prof.na Uniwersytecie w Królewcu tam uczył przez 24 lata, stworzył eksperymentalną szkołę pedagogiczną, powrócił do Niemiec, w 1833 został filozofem w Getynga do śmierci.
1) DZIEŁO – 1835 „Zarys wykładów pedag.” Wznowione w 1841. Od 1850 wywierała wpływ na refleksje pedagogiczną, książka ta nazwana została brewiażem dla nauczyciela. Każdy nauczyciel powinien ją znać na pamięć. Powinien zająć się nauczaniem poszczególnych przedmiotów. Książka skł.się z paragrafów.
2) KONCEPCJE – pedagogika jako nauka opiera się o filozofię praktyczną (etyka wskazuje cele wych) i o psychologię (wskazuje środki, drogi i przeszkody) FILOZOFIA PRAKTYCZNA (CELE) cnota=siła charakteru moralnego. Szlachetność, umiejętność życia, godność, arystokracja duszy, człow. dobry który ma przekonania i wg nich żyje PSYCHOLOGIA – w człow są 3 rodzaje władz: 1. GEIST=rozum, intelekt, władza poznawcza 2. GEMUNT= zdolności odczuwania 3. WILLE= wola, dążenia, chcenie. Herbart uważał że nic z tych rzeczy nie istnieje, uważał że człow. przychodzi na świat jak nie zapisana karta. Stwierdził że pierwotnym faktem psychologii człow.są wyobrażenia z tego rodzą się uczucia, akty woli chcenia, cnota. Zadaniem nauczyciela to działanie na wyobrażenia, robienie wszystko by dziecko zaczęło sobie coś wyobrażać i to sprawia że pojawia się uczucie, chcenie i w końcu cnota. Pod wpływem chcenie powstaje decyzja z której może zrodzić się też cnota. Ważne jest to by dostarczać uczniowi dużej ilości wyobrażeń by jego życie było bogate. Wg Herbarta „Tępaki nie mogą być ludźmi cnotliwymi”
APERCEPCJA – poznanie rzeczywistości pod katem wyobrażeń które we mnie tkwią. Im więcej wyobrażeń tym bogatsze jest postrzeganie rzeczywistości BILD-SAMKEIT – (ukształcalność, urabialność wychowanka) podatność na kształcenie i wychowanie, każde dziecko można wychować bo rodzi się jako czysta, nie zapisana karta. CEL WYCHOWANIA – cnota, siła charakteru moralnego ŚRODKI PROWADZĄCE DO CELU – oddziaływanie na wyobrażenia.
FORMALNE STOPNIE NAUCZANIA – wyróżnia 4: Jasność (analiza) nauczanie przedmiotu należy zaczynać od szczegółu do ogółu, od detali żeby dziecku urodziło się wyobrażenie Kojarzenie nauczyciel nawiązywał do wyobrażeń które uczniowie już posiadają (stosował pogadankę, rozmowę) System systematyczny wykład, przedstawienie całości zagadnienia Metoda ćw., zastosowanie tego co się nauczył w życiu.. Herbart twierdził że te środki należy zastosować na poszczególnych lekcjach.
3) UWAGI KRYTYCZNE – wychowanek ma mieć silny charakter, nie mówi nic o pomocy, wykształcenie nie równa się cnota, pe musi opierać się na naukach ped.psych.filozofii.
Roussean – uczeń dziecko jest najważniejsze pod wzgl swej natury Herbart – szkoła sformalizowana, najważniejszy nauczyciel.
dagogika