Wykaż, że motywy, sposoby zachowań bohaterów mitów Greckich są wciąż żywe i aktualne.

Antyk mianem tym określamy tradycyjnie już starożytny świat Grecji i Rzymu- kultury rozwijającej się basenie Morza Śródziemnego, czyli jakby część starożytności- pod tym terminem rozumie się też historię innych kultur, a także przestrzeń czasową Biblii.
Sztuka starożytnej Grecji była tworzona już od XII w. p.n.e. W III w. p.n.e. Rzymianie przejęli od Greków pałeczkę pierwszeństwa, również w dziedzinie sztuki, jednak nie zmienili podstawowych jej założeń. Tak, więc stworzony w Grecji antycznej wzorzec sztuki obowiązywał w Rzymie do V w. n.e.

Zapytacie, co to jest mit- jest to narracja, opowieść wyrażająca i organizująca wierzenia danej społeczności. Mity zawierają wiadomości o początkach istnienia rodzaju ludzkiego a także wyjaśnienia, po co stworzono świat i kto go stworzył. Można w nich znaleźć informacje o bogach, którzy tym światem mieliby rządzić.
Motywy sposoby zachowania bohaterów mitycznych są wciąż żywe i aktualne. Mity greckie znajdują odzwierciedlenia w rzeczywistości.
Mit o Dedalu i Ikarze. Dedal - ateński budowniczy, rzeźbiarz i mechanik; obciążony zbrodnią uszedł na Kretę. Dedal był wielkim wynalazcą, w związku z tym król Krety - Minos, nie chciał go wypuścić poza granice swego kraju. Dedal postanowił odlecieć wraz ze swoim synem Ikarem, przy użyciu skrzydeł własnej konstrukcji. Przed lotem Dedal ostrzegł Ikara, aby utrzymywał odpowiednią wysokość (zbyt nisko - pióra nasiąkną wilgocią, zbyt wysoko - słońce rozpuści wosk, którym były przyklejone pióra). Jednak Ikar zachwycony pięknem i swobodą lotu, zapomniał o przestrogach ojca. Wzbił się wysoko, a słońce rozpuściło wosk.
Mit ten jest odzwierciedleniem życia codziennego ludzi zafascynowanych różnymi zjawiskami, które mylnie oceniamy jako coś wspaniałego, a one prowadzą nas do zguby.

Mit o Promteuszu jest to chyba najbardziej znany z mitów. Opowiada on o tym, jak ulubieniec Ateny zemścił się na samym Zeusie za zesłanie na ziemię nędzy, chorób i smutku, których źródłem była beczka - posag pięknej Pandory, żony niemądrego Epimeteusza.
Otóż Prometeusz zabił wołu i poćwiartowanego złożył do dwóch worków. W jednym znajdowało się najprzedniejsze mięso nakryte skórą, w drugim kości, na których widniały płaty słoniny. Poproszony o dokonanie wyboru Zeus, wskazał łakomie na drugi worek i od tej pory ta część zwierzęcia poświęcana była bogom.

Ośmieszony władca Olimpu straszliwie ukarał śmiałka. Prometeusza przykuto do skały Kaukazu i codziennie przylatywał do niego wygłodniały sęp, aby wyszarpywać mu ciągle odrastającą wątrobę.
Prometeusz jest symbolem dobroczyńcy ludzkości. Wyidealizowana postać Prometeusza stała się w XIX w. symbolem prometeizmu. Jest to wyraz buntu przeciw potęgom krępującym rozwój wolności ducha jednostek, oraz symbolem cierpienia dla idei.
Mit o Edypie. Edyp był synem Lajosa i Jokasty. Jako niemowlę zostawiono go w górach, ale litościwi pasterze zanieśli dziecko do władców Koryntu, którzy zostali jego przybranymi rodzicami. Gdy wyrocznia przepowiedziała mu, że zabije swojego ojca, a za żonę pojmie swoją matkę, opuścił Korynt chcąc zmienić swoje przeznaczenie. Nie zdając sobie z tego sprawy podążał do swego rodzinnego miasta - Teb. Podczas podróży spotkał człowieka podróżującego ze skromnym orszakiem. Pokłócił się z nim, i chcąc go uderzyć kijem, zabił go. Nie wiedział, że to był jego rodzony ojciec - Lajos. Gdy dotarł do Teb, spotkał Sfinksa Rozwiązał zagadkę zadawaną przez niego przechodniom, „Co to jest: Rano chodzi na czterech, w południe na dwóch, wieczorem na trzech? Człowiek, tym samym uwolnił od niego miasto. W nagrodę poślubił królową miasta - swoją rodzoną matkę, o czym również nie wiedział. Gdy dowiedział się o tym, wykłuł sobie oczy i skazał siebie na wygnanie. Jokasta popełniła samobójstwo.

Mit ten można uznać za prawdę o dorastaniu. Autor tego dzieła stworzył określenie kompleks Edypa, w odniesieniu do dorastających ludzi. Ogólnie rzecz biorąc chodzi o to, że każdy ma w sobie coś z Edypa. Dorastając "zabijamy ojca", czyli zrywamy z dotychczasowym systemem wartości, przełamujemy dotychczasowe autorytety. Następnie będąc na "spalonej ziemi" budujemy nowy, własny system wartości, stajemy się innymi ludźmi. Tą przemianę symbolizuje wykłucie sobie oczy przez Edypa.

Mit o Niobe. Była ona matką czternaściorga dzieci i nie rozumiała, dlaczego ludzie oddają cześć Latonie, która ma tylko dwoje dzieci. Bogini nie zniosła takiej zniewagi i jej dzieci: Apollin i Artemida zabiły całe potomstwo królowej kilkoma strzałami z łuku. Nieszczęśliwa Niobe powróciła do rodzinnego miasta Sipylos, gdzie przez cały czas przesiadywała na wzgórzu, dopóki bogowie nie zamienili jej w kamień. Jednak i wtedy smutek duszy przebywającej w głazie powodował, iż spod niego wypływało źródło łez. Mit ten przedstawia istotę macierzyństwa i wielkie nieszczęście rodziców, którzy utracili swoje dzieci.
Powyższe argumenty dają nam podstawę, by stwierdzić, że motywy, sposoby zachowań bohaterów mitów Greckich są wciąż żywe i aktualne w XX wieku.