Bulimia- napady obżarstwa i prowokowane wymioty

Zaburzenia apetytu zwane bulimią charakteryzują się napadami obżarstwa, po których następuje pozbycie się treści żołądkowej za pomocą prowokowanych wymiotów lub środków przeczyszczających. Jest to choroba o podłożu psychicznym. Bulimię trudno rozpoznać. Chora nie musi być chuda, a jej sposób odżywiania może się wydawać zupełni normalny. Geneen Roth, specjalistka od zaburzeń apetytu i autorka książki na ten temat, przedstawia napad obżarstwa jak „trzydziestominutowe szaleństwo, skok do piekła”. Zauważa, że podczas takiej biesiady „nic się nie liczy – ani przyjaciele, ani rodzina. Nie liczy się nic po za jedzeniem”. Bulimiczka rozpaczliwie stara się nie przytyć, dlatego natychmiast po napadzie obżarstwa prowokuje szybkie pozbycie się treści żołądkowej.
Bulimiczka zdaje sobie sprawę, że jedzenie wymknęło się z pod jej kontroli, próbuje między okresami obżarstwa rygorystycznie przestrzegać diety i opanować napady żarłoczności. Wstydzą się tego i utrzymują w tajemnicy przed najbliższym otoczeniem, często objadając się nocą.
Bulimia jest wyjątkowo groźna. Wskutek częstych wymiotów do jamy ustnej docierają żrące kwasy żrące kwasy żołądkowe, które niszczą szkliwo nazębne. Niszczą również przełyk, wątrobę, płuca i serce. W krańcowych przypadkach dochodzi do pęknięcia żołądka, a nawet do śmierci.
Nadmierne stosowanie środka przeczyszczającego prowadzi do zaburzeń w pracy jelit, ciągłych biegunek i krwawienia z odbytnicy. W skrajnych przypadkach nadużywanie środka przeczyszczającego kończy się zgonem.

Przyczyny bulimii

 Traktowanie jedzenia jako namiastki miłości – osoba, która czuje się osamotniona, pusta i niekochana, je, aby zrekompensować te negatywne uczucia.
 Obrona przed seksem – niektóre kobiety obawiają się seksu. Otyłością wysyłają sygnał: ”Nie jestem atrakcyjna, nie chcę seksualnych relacji”.
 Stresujące wydarzenia życiowe (kłótnie, choroby, śmierć w rodzinie) – pacjenci z bulimią przejadają się, ponieważ pokarm powoduje wydzielanie w mózgu serotoniny, która może poprawić ich samopoczucie i ułatwić odprężenie i wypoczynek.
 Niska samoocena i towarzyszące im częste okresy niepokoju, które mogą łagodzić gwałtowne napady obżarstwa.

Objawy psychiczne związane z bulimią

Większość osób odczuwających przymus jedzenia opisuje różne objawy związane z objadaniem się. Objawy te mogą występować po prowokowaniu wymiotów lub nadużywaniu leków przeczyszczających.
Podczas napadu żarłoczności większość kobiet czuje się pełna i wzdęta, a niektóre mają obrzęknięte ręce i stopy. Jedna trzecia odczuwa nudności i uskarża się na bule brzucha. Ponad jedna trzecia kobiet pod koniec objadania się skarży się na ból głowy, a połowa na zmęczenie.

Zmiany fizyczne i psychiczne mogące towarzyszyć bulimii:

 Zmęczenie
 Ospałość
 Zły nastrój
 Niepokój
 Dyskomfort w jamie brzusznej
 Zaparcia
 Nieregularne miesiączki
 Sucha skóra
 Zgrubienie skóry palców (u osób prowokujących wymioty)
 Uszkodzenie szkliwa zębów (wyszczerbienia, nierówności, „wygryzione przez mole” zęby)

Kto choruje?

Okresem szczególnie predysponującym do pojawiania się zaburzeń odżywiania jest okres młodzieńczy między 12.-14. i 18.-21. rokiem życia. Występuje w tym czasie duża aktywność hormonalna, intensywny rozwój fizyczny, ale też wzrost zainteresowań i rozwój myślenia abstrakcyjnego. Narasta proces indywidualizacji i separacji, kształtuje się tożsamość psychoseksualna.
Niekiedy towarzyszy tym zmianom szczególne rozchwianie emocji. Pojawia się bunt przeciwko autorytetom (rodzicom, szkole, kościołowi). Uwaga koncentruje się na własnym wyglądzie i figurze. W okresie tym zaburzenia odżywiania są największe i wynoszą w bulimii ok. 2% populacji młodzieży.
Występuje wyraźna przewaga zachorowań u dziewcząt. 15-krotnie niższą zachorowalność chłopców na bulimię wyjaśnia się mniejszym stresem związanym z dojrzewaniem biologicznym.
Na zaburzenia dojrzewania cierpią najczęściej dziewczęta i młode kobiety, których kariera zawodowa jest związana z koniecznością utrzymywania szczupłej sylwetki i kontroli swojego ciała. Są to, więc młode tancerki, uczennice szkół baletowych, niektórych dziedzin sportu, takich jak pływanie, gimnastyka.
Zdarzają się przypadki zachorowań wśród osób starszych, nawet 30-letnich, choć zdecydowanie rzadziej.

Skutki bulimii

 Odwodnienie opuchnięcia, awitaminoza, częste zawroty głowy omdlenia
 Zniszczenie na skutek wymiotów szkliwa zębów przez kwas solny z żołądka
 Rozciągnięcie żołądka – czasami nawet trzeba go operacyjnie zmniejszać
 Hemoroidy powstałe przez częste przeczyszczanie się lekami, krwawienia z odbytu
 Osłabienie wątroby, serca, a także układu pokarmowego
 Poważne zaburzenia psychiczne

Metody leczenia

Skuteczne leczenie bulimii zależy od tego, czy chorzy uświadomią sobie, że ich sposób odżywiania może zagrozić zdrowiu i równowadze emocjonalnej. Muszą czuć motywację do zmiany nawyków żywieniowych i wiedzieć, że czeka ich później trudny okres przystosowawczy.
Kuracja pod kierunkiem lekarza lub terapeuty powinna skłonić chorych, by przyjęli nowe, bardziej rozsądne podejście do jedzenia i wagi. Muszą współpracować z lekarzem, spożywając regularne posiłki rezygnując z niekontrolowanego odchudzania i innych niewłaściwych metod utraty wagi. Powinni także ustalić, jakie są przyczyny napadów obżarstwa, by znaleźć inne sposoby na zmniejszenie emocjonalnego napięcia.

Jak pomóc osobie chorej, powracającej do zdrowia?

 Zachęcaj ją do pracy lub nauki. Najgorsza jest bezczynność.
 Nie komentuj jej wyglądu. Jeżeli mówisz do niej: „Lepiej wyglądasz”, ona odbiera to jako: „Grubo wyglądasz” i wpada w panikę.
 Wspólnie pozbądźcie się starych ubrań (w dziecięcych rozmiarach). Pozwól jej na wybranie i kupienie nowych rzeczy.
 Jak najwięcej szczerze rozmawiajcie. Jeżeli cię coś niepokoi, to nie bój się o tym mówić.
 Słuchaj zamiast mówić. Powstrzymaj się od komentowania i oceniania tego, co ona mówi.
 Oddziel jej uczucia od zachowania. Ma prawo do odczuwania różnych emocji i nie możesz tego krytykować. Sankcjami możesz tylko reagować na jej zachowanie.
 Powiedz, że ją kochasz za to, że jest, a nie za to, co może w życiu osiągnąć.
 Otocz ją ciepłem i troską. Bądź blisko, ale nie krępuj jej samodzielności.
 Jak najmniej czasu poświęcajcie jedzeniu. Traktujcie go jako „benzynę” potrzebną do życia.
 Zadbaj o rodzinne posiłki w miłej atmosferze, aby nie jadła w samotności.
 Nie kontroluj ciągle jej jedzenia. Daj jej kredyt zaufania.
 Bądź tolerancyjna i wyrozumiała, nie obwiniaj jej, jeżeli nawet czasem nie postępuje tak, jakbyś tego oczekiwała.
 Nie staraj się tworzyć sztucznie dobrej atmosfery domu. Sprzeczki i drobne konflikty są naturalne.
 Pamiętaj, że to ona musi walczyć ze swoją chorobą, a nie ty. W przeciwnym razie ty będziesz walczyć z jej chorobą, a ona z tobą.
 W razie wątpliwości bez wahania kontaktuj się z terapeutą.
 Nie utwierdzaj jej w przekonaniu, że najpierw musi wyzdrowieć, aby wrócić do dawnej lub nowej aktywności (praca, szkoła). Kolejność jest odwrotna. Aby wyzdrowieć, najpierw trzeba zacząć żyć.
 Jeżeli terapeuta stwierdzi, że chora powinna wyprowadzić


KREWNI BULIMII:
Anoreksja...
...czyli samogłodzenie się.
ANOREKSJA CZY BULIMIA?
U pewnej liczby pacjentów z anoreksją stwierdza się okresy żarłoczności zwane epizodami bulimicznymi. Przeplatają oni czas stosowania ścisłej diety z okresami nadmiernego objadania się, prawdopodobnie dlatego, że ich organizm reaguje zmianami fizjologicznymi na brak pożywienia. Jeżeli żarłoczność nie występuje naprzemiennie z anoreksją, to tę chorobę nazywamy bulimią.

Opinia psychologa

„Podłożem problemów jedzeniem są poważne konflikty emocjonalne powstałe w okresie dorastania lub wcześniej. Bulimia jest swego rodzaju ”śmietnikiem uczuć” – kiedy ktoś czuje złość, depresję, jest odrzucony itp., czasami rekompensuje to sobie niepohamowanym jedzeniem. A że zaraz po tym odczuwa niechęć do siebie i wyrzuty sumienia, ucieka się od rozwiązania ekstremalnego – zwymiotowania. Bulimiczkom niezbędna jest pomoc psychologa!”