Cykl organizacyjny.

Studiując poglądy różnych autorów na temat metodologii badania i projektowania organizatorskiego a nawet technicznego można zauważyć, że w praktyce istnieją dwie podstawowe metody, a mianowicie:
-metoda diagnostyczna
-metoda prognostyczna
W obu metodach, a także w doskonaleniu każdego ludzkiego działania należy postępować według z góry określonej procedury organizacyjnej zapewniającej wysoką sprawność i efektywność.

Obserwacja działań wielu ludzi oraz rezultatów ich pracy wskazuje na znaczne różnice indywidualne wyrażające się zarówno w sposobie zorganizowania pracy, jak i efektach końcowych. Tajemnica sukcesów jednych oraz niepowodzeń drugich tkwi głównie w sposobie działania.
Ludzie sukcesu pracują w sposób zorganizowany, czyli:
-przemyślany-zmierzają do założonych celów
-planowy
-konsekwentny.
Ludzie słabo zorganizowani, a przez to mało sprawni improwizują, postępując bez głębszego zastanowienia i przygotowania oraz należytej motywacji. Można w związku z tym wysunąć wniosek, że: wysoka sprawność, a zwłaszcza zdumiewające efekty pracy dobrze zorganizowanej wymagają nie tyle nadludzkiej pracowitości, co pewnego wysiłku umysłowego, a więc obmyślenia i odpowiedniej preparacji (przygotowania) całego działania.
Dobrze zorganizowane i zaplanowane działanie człowieka powinno odbywać się według pewnego, jednolitego schematu zwanego cyklem działania zorganizowanego lub cyklem organizacyjnym. Twórcą cyklu organizacyjnego był francuski chemik i fizyk, a jednocześnie organizator Henry Louis Le Chatelier (uogólnił i wzbogacił własnymi doświadczeniami syntezę metodologiczną Taylora). (=>Odpowiedni dobór pracowników, motywowanie i szkolenie, współpraca).

Logiczny układ etapów, z których powinno się składać każde dobrze przemyślane działanie. Cykl ten najczęściej jest ujmowany w następujące, kolejno realizowane etapy, którymi są:
1 określenie celu działania;
2 zbadanie środków koniecznych do zrealizowania celu i dostępnych realizatorom;
3 planowanie działania (organizowanie toku działań);
4 gromadzenie i porządkowanie koniecznych środków osobowych, materialnych i informacji oraz organizowanie struktur pojmowanych statycznie;
5 realizację przedsięwzięcia zgodnie z planem;
6 kontrolę uzyskanych efektów (czy cel został zrealizowany zgodnie z planem).

W teorii organizacji można spotkać różne propozycje takiego cyklu. Proponuje się na przykład trzy fazy: przygotowawczą, realizacyjną i kontrolna, czy też pięć faz: przegląd sytuacji, przygotowanie informacji, podjęcie decyzji, przekazanie zadań wykonawcom i kontrolę wykonania.

Całą filozofię sprawnego działania zamkniętą w cyklu organizacyjnym można sprowadzić kolejno do fazy
-obmyślenia, zaplanowania i przygotowania się, czyli do fazy preparacji (etapy 1-4)
-realizacji planu działania (wykonawstwa) (etap 5)
-kontroli wyników (etap 6)

W cyklu organizacyjnym kładziemy główny nacisk na fazę preparacji, ponieważ dobre obmyślenie i przygotowanie działania jest połową sukcesu.
Mówią o tym liczne przysłowia ludowe (bez przygotowania nie ma kazania) oraz obserwacje dobrze zorganizowanych i sprawnie realizowanych przedsięwzięć.
Cykl organizacyjny ze względu na swoją praktyczność i uniwersalność zastosowania w każdej sytuacji można nazwać:
-filozofią sprawnego działania
-abecadłem praktyczności.

Większość etapów cyklu organizacyjnego znajduje swoje odzwierciedlenie w metodzie diagnostycznej i prognostycznej projektowania systemów organizacji i zarządzania.

METODA DIAGNOSTYCZNA
Projektowanie organizatorskie metodą diagnostyczną polega najogólniej na badaniu stanu wyjściowego (dotychczasowego) A, postulatywnym zarysowaniu stanu pożądanego B oraz poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od stanu A do stanu B.
Metoda diagnostyczna znajduje swój pierwowzór w badaniu metod pracy zaproponowanym w latach 50-tych przez Komisję Amerykańskiego Stowarzyszenia Mechaników.
W klasycznym ujęciu badanie metod pracy ograniczało się głównie do badania oraz doskonalenia organizacji pracy i produkcji. Metoda diagnostyczna jest teraz traktowana szerzej jako uniwersalne podejście do badania i usprawniania zarówno systemów organizacji pracy i produkcji, jak i systemów zarządzania.
Metoda diagnostyczna bazuje na przekonaniu, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko w drodze identyfikacji, diagnozy i oceny stanu istniejącego, wykryciu wszelkich nieprawidłowości (dysfunkcji) oraz zaprojektowaniu i wdrożeniu niezbędnych usprawnień.
Metoda diagnostyczna jest podejściem opisowo-ulepszającym.

3 fazy:
1. wstępna (określenie celu i przedmiotu badania)
2. podstawowa (rejestracja wszystkich faktów stanu istniejącego, krytycznej oraz konstruktywnej oceny i analizy, projektowaniu wariantów rozwiązań i wyboru wariantu optymalnego)
3. końcowej (przygotowanie warunków do wdrożenia i wprowadzenia nowego rozwiązania do praktyki i kontrola realizacji i analizy efektów)

METODA PROGNOSTYCZNA
Podstawą metody prognostycznej jest przekonanie, że dokonanie istotnego usprawnienia organizacji jest możliwe jedynie w oderwaniu od istniejących rozwiązań, które obciążają psychicznie organizatora, a przez to rzutują ograniczająco na projektowany system i nie pozwalają na nowatorskie spojrzenie.
Podstawą metody prognostycznej, którą stworzył Nadler jest synteza tzw. systemu idealnego, który stanowi wzorzec dla projektantów nowej organizacji.
Wizja systemu idealnego, tak jak gwiazda polarna pozwala zorientować i ukierunkować nasze poszukiwania, mimo iż jesteśmy świadomi nieosiągalności takiego rozwiązania.