Miłość tristaniczna i nazareńska.

Miłość jest zjawiskiem dotykającym każdego z nas. Od pierwszych godzin naszego życia czujemy się bezpiecznie przy boku naszej matki, która otacza nas swoja miłością. Z czasem miłość rodzicielska przestaje odgrywać dla nas tak ważna rolę. Rodzą się w nas zauroczenia przeciwną płcią. Rozparzając miłość tristaniczną oraz nazareńską muszę je najpierw wyjaśnić.

Pierwszym rodzajem miłości jest miłość tristaniczna. Jest ona tak niesamowita i piękna, że chciałabym, aby każdy potrafił nagiąć swoją wolę i kochać w ten sposób. Jest to miłość bez warunków. Miłość ta mówi: „Kocham cię pomimo tego, co może głęboko w tobie tkwić. Kocham cię bez względu na to, co może się zmienić. Nie możesz zrobić nic, żeby powstrzymać moją miłość. Kocham cię - koniec, kropka!” Miłość ta nie jest ślepa. Daleko jej do tego. Dwie osoby poznając się nawzajem odkrywają, że nie potrafią bez siebie żyć. Wiedzą dużo o drugiej osobie. Znają swoje niedoskonałości i wady, a mimo to całkowicie akceptują siebie nawzajem, nie żądając niczego w zamian. Tego rodzaju miłości się nie zdobywa. Nic nie można zrobić, żeby była silniejsza, ani żeby ją powstrzymać. Osoba zakochana nie jest niczym skrępowana i oddaje się w związku, nie żądając niczego w zamian. Jest to nieograniczone oddawanie siebie. W tego rodzaju związku nie ma miejsca na strach, frustrację, stres, zawiść czy zazdrość.

Drugim rodzajem miłości jest miłość nazereńska. Cofając się wstecz, ludzie sądzili, że uczucie miłości dozwolone jest tylko osobom poślubionym. Uważali, że małżeństwo z rozsądku jest bardzo wskazane, a miłość, która z niego powstała jest naturalna. Ich poglądem było to, iż obowiązkiem żony jest kochać swojego małżonka. Nieistotne tu były uczucia przyszłej żony czy już małżonki. W dzisiejszych czasach młodzi ludzie mają już prawo wyboru. Przyczyną jaką mogą być związki z rozsądku jest najczęściej nieplanowane rodzicielstwo młodych ludzi. Powszechny jest pogląd, że dziecko musi mieć ojca i matkę, dlatego „niedojrzałe dzieci” decydują się na ślub. Z biegiem lat, poprzez doświadczenia życiowe bardzo prawdopodobne jest, że wystąpi miłość nazereńska. Dziecko zawsze zbliża i jednoczy związki, gdyż dwie osoby poświęcają się dobru swojego potomka. Miłość nazereńska może wystąpić jedynie wtedy, gdy opiera się od początku na przyjaźni. Pod tym warunkiem jest ona trwała i nierozerwalna.

Reasumując moje przemyślenia chciałabym przytoczyć cytat z I listu do Koryntian „(...)Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość, te trzy: z nich zaś największa jest miłość.\" Słowa, które zawarte są w tym liście odzwierciedlają nam czym jest miłość. Każdy z nas przeżył już pewien jej rodzaj. Bycie kochanym za to, kim się jest lub co się posiada przynosi zadowolenie i wzrost poczucia własnej wartości. Miłość posiada same pozytywne cechy, dlatego „miłujmy się”.